I w tym momencie pięść Sainō.
- Z całą pewnością nic nie zrozumiałem. - odpowiedział głośno, stojąc nad powalonym seplenidupkiem. - odpowiadaj wyraźniej!!! - dodał, zaznaczając stanowczo swój wymóg co do jakości oczekiwanych odpowiedzi. Wtem jednak go olśniło <Zaraz, jak będzie miał powybijane zęby, to przestanę nawet rozumieć to, czego nie rozumiem...>. Po tej wewnętrznej konkluzji chłopak bez ostrzeżenia rąbnął pięścią prosto w nos poligloty, tak by stracił... przytomność.
Po tym, gdy upewnił się, że facet poległ w bitwie i nie ruszy się z miejsca, gdyż nie kontaktuje z rzeczywistością
- Leż i nie ruszaj się! - rzekł do jego nieprzytomnego cielska i pobiegł za Yui.
- Ja bawię się świetnie, a Wy? - zawołał do Brata, mając jednocześnie na myśli jego dużego towarzysza ostatnich chwil, po czym wbiegł za Yui do chatki, by zobaczyć, czego dziewczyna tam szuka.

Gdy bracia dobrze się bawili na zewnątrz, Yui szukała czegoś/kogoś w środku chatki nie zwracając uwagi na otoczenie. Cieszyła się, że nieznajomi jej pomogli jednak dla niej priorytetem był jej młodszy brat - Yukki. Mały berbeć schował się pod ladą baru i czekał na ratunek, gdy usłyszał głos swojej siostry od razu do niej wybiegł. Rodzeństwo rzuciło się sobie w ramiona i w tym momencie do środka budynku wpadł Saino. Dziewczyna podeszła więc do niego wraz z braciszkiem i podziękowała za pomoc.
-To dla nich potrzebny był mi zwój.. - wyciągnęła rękę ze zwojem w stronę chłopaka -żeby uratować brata. Teraz rozumiesz? - zapytała na końcu.
-Przyjeżdżają tu raz na jakiś czas i handlują kradzionymi towarami, a do kradzieży zmuszają dzieci. Gdy odmawiamy są w stanie nawet kogoś porwać. - zamilkła na chwilę -Najpierw wzbudzają zaufanie, później strach. A dzieci są dla nich najlepszymi dostawcami. Nie robią problemów, dają się łatwo zastraszyć. Nie to co dorośli z którymi nie mieliby szans. - skończyła mając nadzieję, że chłopak ją zrozumie i nie będzie dla niej zbyt surowy. W końcu to tylko głupi zwój, a chodziło przecież o jej brata, o Yukkiego.
Krajan w tym czasie sprawnie poradził sobie z przetransportowaniem oraz unieruchomieniem przeciwników. Ogi był lekko oszołomiony, ale jego kontakt z rzeczywistością nie różnił się zbytnio od jego normalnego kontaktowania. Przynajmniej nie na pierwszy rzut oka. Z pozostałą dwójką było gorzej, choć co jakiś czas chłopak mógł usłyszeć jakieś mamrotanie. Może po prostu zasnęli?

- Trzeba będzie wezwać strażników - Powiedziałem Cicho pod nosem i w tym momencie usłyszałem jak Saino wykrzykuje swoją kwestię...
Westchnąłem tylko w ramach komentarza i miałem nadzieję, że moje śpiące królewny się nie ockną. Zerkałem to raz na chatkę, w której znajdował się mój brat wraz z dziewczynką, to raz na związanych mężczyzn.
Oparłem lewą rękę na rękojeści mojej katany, byłem gotów do użycia jej w razie sytuacji awaryjnej, jednak wydawało mi się, że gdy ją tylko wyciągnę, te trzy półgłówki umrą ze strachu.

Sainō zaraz po Yui i Yukkim, również wyszedł z chaty i stanął obok Krajana i ich kolekcji bandytów.
- Trzeba będzie zawołać strażników... - oznajmił spokojnym głosem z lekkim uśmiechem na twarzy patrząc, jak rodzeństwo oddala się pomiędzy drzewami w kierunku wioski - Iiiii odwiedzić Hokage. - dodał, dokonując w myślach wyraźnie widocznego po jego minie podsumowania dzisiejszych zdarzeń. Nagle jednak chłopak zaśmiał się żartobliwie. Z uśmiechem na twarzy spojrzał na brata, pokazując mu zwój, który Yui mu oddała przed chwilą w chatce - Na szczęście jednak mamy zwój, aczkolwiek to najmniej istotna rzecz, którą dzisiaj osiągnęliśmy... - dodał ponownie spoglądając w stronę znikającego już za drzewami rodzeństwa.

Krajan szybko oddalił się w stronę strażników, zmuszając tym samym brata do siedzenia na miejscu i pilnowania trójki rozbójników. Było to prawdopodobnie najlepsze wyjście z tej sytuacji. Dymny z siebie i z Saina chłopak stracił czujność i wpadł w kilka sporych pajęczyn, dlatego musiał przystanąć by je z siebie zdjąć. (co było raczej normalnym odruchem)

-----W TYM SAMYM CZASIE----

Yui była szybsza niż myśleliście i chwilę po tym, jak odeszła od chatki była już pod bramą razem ze swoim bratem. Weszła do wioski i udała się w stronę domu. Nie czmychnęła jednak niezauważona. Strażnicy, których wcześniej spotkaliście i którzy właśnie mieli odchodzić do domu dostrzegli dziewczę i zaczęli wymianę zdań.
-To jest chyba ta dziewczynka, której szukał ten dziwny chłopiec..
-Niemożliwe, przecież jest z jakimś małym dzieckiem.
Taka dziwna rozmowa trwała dopóki Krajan nie dotarł na miejsce, gdy tylko strażnicy zobaczyli chłopca od razu zmienili temat. Młodzieniec w skrócie przybliżył zaistniałą niedawno sytuację, a strażnicy bez długiego zastanawiania się ruszyli za Nim w stronę chaty.

Po dotarciu na miejsce przejęli bandytów i podziękowali chłopcom za pomoc. Jeden ze strażników niechętnie przeprosił Saino za to, że mu wcześniej nie wierzył. Chłopcom uszło płazem wcześniejsze zachowanie i mogli udać się gdzie tylko chcieli ze swoją zdobyczą.

Saino

Pierwsza myśl - ja go chyba kuźwa zabiję - nie po to goniłem pół świata, nie po to płynąłem tym cholernym statkiem, nie po to ratowałem jakąś randomową dziewczynkę przed trzema półgłówkami by teraz nie dostać tego, co było moim celem.
Bez zastanowienia podpierdzieliłem Saino zwój, gdy ten jeszcze mi go pokazywał i ruszyłem przed siebie. Szybki skok na najbliższe drzewo i sus w las. Pędziłem coraz głębiej w las by zgubić zapewne goniącego mnie brata.
Gdy oddaliłem się na tyle, by nie mógł zarejestrować mnie swoim wzrokiem...

Cóż... Gdy brat zwinął mu zwój i zaczął z nim uciekać, Sainō stwierdził, że po dzisiejszych wydarzeniach ostatnie, czego mu się chce, to ganiać raz kolejny za zwojem. Westchnął ze spokojem i być może lekkim zmęczeniem(?).
- Cóż, przejdę się do Biblioteki, powiem że znalazłem zwój i chciałbym go wypożyczyć... Przy okazji opowiem, co konkretnie z tym zwojem zaszło, być może w podzięce za starania bibliotekarz przystanie na taką opcję... W najgorszym przypadku Krajan będzie tym, który będzie musiał go odnieść i zapłacić za zwłokę Yui - wątpię, by ta dziewczyna miała w tej chwili pieniądze na zapłatę...
Po tym wnioskowaniu w myślach, Sainō postanowił udać się do domu, by wziąć prysznic i coś zjeść. Przechadzając się głównym placem Konohy, na tablicy ogłoszeń jego uwagę przykuł pewien plakat. Po zapoznaniu się z jego treścią chłopak zrobił trochę większe oczy. Treść plakatu najwyraźniej musiała go lekko zaskoczyć.
- Egzamin na Genina?! - zawołał w myślach. Od razu wróciły wspomnienia z zajęć z taijutsu, na które pięści chłopca momentalnie się zacisnęły.
- Turniej? Heh... - zaśmiał się sam do siebie zaciskając przy tym pięści - Nie mam zamiaru nie zdać akademii tylko dlatego, że jego morderczy wybryk miał mi w tym przeszkodzić, poza tym... - tutaj w głowie chłopaka odtworzyły się wspomnienia z dzisiejszego dnia - Tylko będąc Shinobi będę w stanie pomóc ludziom, którym on będzie zagrażać.
Po dłuższej chwili stania przed tablicą z ogłoszeniami, Sainō zaś się zaśmiał i ruszył w stronę dzielnicy handlowej, a konkretniej w kierunku sklepu z wyposażeniem Shinobi - nie mógł w końcu popłynąć do Kraju Herbaty bez ekwipunku, czyż nie?