Zapisawszy się na egzamin udałem się do przystani pobliskiej wioski w celu poddania się treningowi. Było południe i niewiele ludzi było obecnych. Zaledwie kilku rybaków przeprowadzających prace konserwacyjne na swoich łodziach. Słońce świeciło wysoko a fale cicho szumiły obijawszy się o filary pomostów trącane lekką bryzą.

Po dotarciu do pomostów rozejrzałem się wokoło szukając najbardziej oddalonej od ludzi części przystani. Okazała się nią samotna platforma z brzegu pozbawiona zacumowanych łodzi, a przy tym niemalże odgrodzona od wzroku rybaków przez jedną z większych łodzi zakotwiczonych przy sąsiednim pomoście. Udałem się tam spokojnym krokiem i usiadłem na krawędzi, nad wodą.

*Czas rozpocząć mój mały trening* - pomyślałem z uśmiechem sięgając do torby po niewielki zwój, na którym wcześniej zapisałem szkic opracowanej przeze mnie autorskiej techniki.

Rozwinąłem zwój i wczytałem się w niego dokładnie. Jeżeli wszystko rozrysowałem poprawnie, nauczenie się tej techniki nie powinno zająć długo. Zgodnie ze szkicem ułożyłem dłonie w znak barana, po czym skoncentrowałem chakrę w mojej dłoni, którą następnie zanurzyłem w wodzie. Pomieszałem w niej trochę dłonią, rozprowadzając swoją chakrę, po czym spróbowałem skupić się na niej jakbym chciał ją pociągnąć do siebie - niestety, bez rezultatu.
Niezrażony efektem spróbowałem jeszcze raz, a potem kolejny i jeszcze jeden.

W końcu, za którymś razem udało mi się wykonać to, co planowałem. Napełniona chakrą woda zaczęła podążać za moją ręką w coraz bardziej wyraźny sposób, aż w końcu nabrała stałej prędkości.

Kolejnym etapem treningu było unoszenie ręki coraz dalej nad wodę, starając się ją do niej przyciągnąć. Z każdą kolejną próbą wychodziło to coraz lepiej.


Po kilku godzinach treningu byłem już całkiem pewny, że będę w stanie wykorzystać swoją nową, autorską technikę w praktyce.