Poprzednia Lokacja: Plac Treningowy Akademii

Nauka techniki rangi E - Bunshin no Jutsu - 3 post
Koncentracja: 3/5

Kolejna próba zakończyła się w końcu sukcesem - klon miał pełne kolory tak jak jego pierwowzór, czyli ja oraz te same szczegóły wyglądu (ubioru itp.) również jak ja.
Gdy zniknął ugiąłem nieznacznie nogi w kolanach, na których wsparłem się rękoma, biorąc głębszy wdech i wydech.
- W końcu... - oznajmiłem sam do siebie szczęśliwy z udanej próby. Szczęście to jednak nie trwało zbyt długo, gdyż wiedziałem, że choć teraz jeden klon się w końcu udał i już wiem jak operować z chakrą w trakcie jego tworzenia, to sercem tej techniki nie jest jeden Bunshin, a przynajmniej kilka jego kopii, co oznaczało, że przede mną jeszcze opanowanie tworzenia więcej niż jednej repliki, gdzie każda musi być tak efektywna, jak ta jedna teraz stworzona.
Po tym, jak klon zniknął, odsapnąłem trochę, po czym wyprostowałem się i przeciąłem leniwie w tył dla rozciągnięcia nieco zastanych mięśni. Gdy już porozciągałem mięśnie brzucha, klatki piersiowej oraz rąk, przestałem czuć skrępowanie, jakie mnie ogarniało od ostatnich dwóch prób tworzenia Bunshina, a czując teraz błogi komfort, ponownie przystąpiłem do techniki, tym razem zamiast jednego klona, tworząc ich dwóch. Baran -> Świnia -> Byk -> Pies, a przy ostatniej pieczęci, własną metodą rozprzestrzeniłem podzieloną, skumulowaną i uwolnioną chakrę w dwóch równych sobie częściach, po czym nastąpiły dwa niewielkie wybuchy dymyu...

Chakra: 2000

Nauka techniki rangi E - Bunshin no Jutsu - 5 post
Koncentracja: 5/5

Gdy minęło już kilkanaście minut, postanowiłem dźwignąć się z tego przykucnięcia, przy okazji podpierając się ręką o kolano wciąż stojącej nogi.
Gdy w końcu już stałem na swoich dwóch nogach, wykonałem jeszcze parę głębszych wdechów i wydechów, po czym zamknąłem oczy, by wyciszyć myśli i ponownie
zsynchronizować ze sobą umysł, ciało i swoją chakrę. Gdy po minięciu ok. 3 minut poczułem, że znalazłem się w tym swoistym transie, nie zwlekając i będąc ostatecznie skoncentrowanym na swojej czynności, zacząłem składać gesty Barana, Świni, Byka i Psa, jednocześnie, jakbym był zaprogramowany, uwalniałem i dzieliłem swoją chakrę już nie na dwie części, lecz tak jak zamierzałem przed złapaniem zadyszki, na trzy. Gdy złożyłem gest Psa, na mojej twarzy, na chwilę przed trzema wybuchami dymu pojawił się uśmiech.
- Nareszcie to mam... - oznajmiłem i w tym momencie miały swoją kolej wspomniane wybuchy dymu, z których po kolei wyłaniały się repliki mej osoby, gdzie zarówno pierwsza, jak i druga, oraz trzecia replika były idealnymi "odbitkami" mojej osoby. Wciąż się uśmiechając, poczułem nagle jeszcze większe niż wcześniej zmęczenie, które tym razem już nie powaliło mnie tylko na jedną nogę, lecz ścięło kompletnie z obu. Czując, że zaraz odpłynę, zdołałem jedynie swoje ciało w upadku ukierunkować na łóżko stojące obok, dzięki czemu nie uderzyłem o żaden inny mebel stojący w pomieszczeniu. W tym momencie moje repliki zniknęły, a ja nie mając już sił, by się ruszać, najzwyczajniej w świecie albo straciłem przytomność, bądź po prostu zasnąłem, co z mojej perspektywy nie miało między sobą jakiejkolwiek różnicy. Jakkolwiek by to nie nazwać, na mojej twarzy niezmiennie gościł uśmiech zadowolenia.

Chakra: 500

Nauka techniki rangi E - Henge no Jutsu - post 2
Koncentracja: 2/5

- Tym razem Seyuu... - powiedziałem sam do siebie myśląc o rówieśniczce z grupy lekcyjnej. Zamknąłem oczy i w myślach przywołałem jej osobę, w którą to teraz zamiar miałem się przemienić. Starałem się odświeżyć każdy szczegół jej wyglądu - wzrost, twarz, kolor oczu, brwi, włosy, elementy ubioru i tym podobnym. Równocześnie brałem głębsze wdechy i spokojniej wypuszczałem powietrze, wyczuwając przepływ chakry w moim ciele. Gdy po chwili przyszło w końcu co do czego, złożyłem gest Barana, kumulując zgodnie ze swoją wolą chakrę. Gdy poczułem, że jej przepływ w moim ciele osiągnął odpowiedni poziom, uwolniłem ją wypowiadając symbolicznie nazwę techniki.
- Henge no Jutsu. - oznajmiłem i w tym momencie w pokoju, w miejscu, w którym stałem zakłębiło się nieznacznie od dymu wywołanego techniką, bym po chwili wynurzył się z owych kłębów w postaci Seyuu. Nie czekając ani chwili dłużej, podszedłem do lustra, by sprawdzić efekty swoich starań. Obejrzałem dokładnie swoją-nieswoją osobę z każdej strony w poszukiwaniu ew. niedociągnięć lub przeoczeń w technice.
- Wygląda na to, że wreszcie wyszło jak na Shinobi przystało... - mówiłem pod nosem, zaciskając i unosząc pięść ku górze dla podkreślenia własnego zadowolenia.
{ Jeszcze parę razy powtórzę dla wprawy, by to utrwalić... } zamyśliłem się, a w tym czasie wygląd Seyuu opuścił mnie w kolejnym nieznacznym zakłębieniu dymu, by ustąpić miejsca mojej pierwotnej postaci.
Odetchnąwszy, i sprawdziwszy swój ekwipunek, ubierając się już na zajęcia z Taijutsu, ponownie stanąłem w swoim treningowym miejscu.
{ Następny będzie Noel... } mój wybór padł na wysokiego i znacznie starszego osobnika z naszej grupy, z którym miałem okazję odbyć dość nietypową rozmowę. Gdy teraz przywoływałem jego osobę w swoich wspomnieniach, rozbrzmiały mi w głowie jego slowa o pokoju i o tym, czy wierzę w to wszystko, co nosi miano właśnie pokoju. Wciąż starałem się znaleźć jakiś punkt zaczepienia, który Noel obrał sobie właśnie wtenczas w trakcie naszej rozmowy, lecz bezskutecznie. Jedyne jego kwestie, które na ostatek rozbijały się echem w moich uszach były jego słowa:
- Takiej odpowiedzi oczekiwałem... Co miał na myśli? - zapytałem się mimochodem sam siebie. Potrząsając głową jak dla wybudzenia siebie, otrząsnąłem się z tych myśli czując, że oddalam się od swojego treningu. Ponownie skupiwszy się na zamierzanej i trenowanej czynności, wyciszyłem w umyśle słowa Noela, pozostawiając tylko "aktywnym" jego wizerunek...

Chakra: 4000

Poprzednia Lokacja -> Plac Treningowy Zjednoczonych Krain Shinobi

Minęło sporo czasu, od kiedy w tym pokoju rozbrzmiewał najpierw dźwięk klucza wkładanego do zamku w drzwiach, wtórujący mu dźwięk przekręcanego zamka i kończący im dźwięk otwieranych drzwi przy asyście zapalanego światła. Gdy Sainō wszedł do środka i zamknął za sobą drzwi na zamek, zrobił głęboki wdech i wydech. Pokój wydawał się jakby zastygnięty w czasie - pościel inne rzeczy pozostawione w takim samym stanie, w jakim były, gdy chłopak wychodził z niego na zajęcia z Taijutsu, z których już nie wrócił, aż do teraz. Pomimo prawie dwóch tygodni nieobecności, na meblach, blatach i parapetach nieotwartych okien nie zebrała się wystarczająca ilość kurzy, by pokój uznać za zasyfiony. Pierwsze, co zrobił Sainō to pozdejmował z siebie wszystkie rzeczy poza ubraniami, czyli tanto i dwie torby z broniami i zwojami, następnie otworzył okna w pokoju na rozcież i pozwolił napływać do wnętrza pomieszczeń świeżemu, chłodnemu powietrzu, gdyż to zastane w pokoju pozostawiało wiele do życzenia - nie było niemożliwe do oddychania, ale przy niewietrzonym od 2 tygodni pokoju każdy miałby problem np. z zaśnięciem. Następnie chłopak wziął prysznic, który był niezbędny po intensywnym treningu taijutsu i zręcznościowym z Shirute, same zaś ubrania wrzucił potem do pralki i przeprał, gdyż były nieznacznie zakurzone. Wskoczył w ciuchy, które miał pozostawione w szafie od ostatniego razu, czyli białą koszulkę bez rękawów z granatowymi naszywkami na kołnierzu i w miejscach, z których wychodzić powinny rękawy (a nie wychodzą, gdyż ich nie ma), z czarnymi guzikowymi zapięciami z przodu i czarne spodnie. Stwierdzając, iż pora jest jeszcze stosunkowo dobra, chłopak postanowił przygotować się w jeszcze jeden sposób do zbliżającego się wielkimi krokami turnieju.
- Taijutsu i umiejętność walki przy użyciu siły fizycznej to jedno, ale podczas turnieju dozwolone będzie używanie technik. Większość osób, które widziałem na korytarzu, a przybyło tutaj na ten turniej ma już opaski Shinobi, co oznacza, że musieli już wcześniej zdać na Genina, gdy obowiązywał stary system. W takim układzie znają więcej technik, niż tylko technikę imitacji i transformacji... - analizował w myślach, nawijając swój bandaż na lewej dłoni i przedramieniu. Chłopak następnie przejrzał zwoje, w posiadaniu których był, a które miały służyć dydaktyczną pomocą w trakcie nauki nad technikami.
- No więc zobaczmy. Mam jeden zwój do techniki Katon: Kasumi Enbu, jeden zwój dydaktyczny do opanowania dwóch własnych technik, jednej z zakresu Rangi D i jednej z zakresu rangi C. Na deser mamy zwój do techniki podmiany, nazywanej również Kawarimi no Jutsu... hm... - chłopaka zaciekawił wyraźnie zwój pomagający stworzyć i opanować własną, bardziej zaawansowaną technikę. po jego otwarciu i przeanalizowaniu chłopak stwierdził, że opanowanie tej techniki wymagać będzie od niego zdecydowanie więcej czasu, niż pozostałe, a owego czasu niestety nie ma. Odłożył zwój na bok zostawiając go sobie do przestudiowania na później. Dylemat powstał między techniką Kawarimi, techniką żywiołu ognia, a techniką własną.
- Technika podmiany wydawałaby się być logicznym wyborem na początek - dobra, dezorientująca technika pozwalająca na uniknięcie nieciekawej sytuacji poprzez podmianę z obiektem znajdującym się w pobliżu... Z drugiej jednak strony, jeśli podczas walki na arenie nie będzie takowych obiektów, wtenczas będę żałował, że zmarnowałem czas na bezużyteczną w takich okolicznościach technikę, kiedy mógłbym opanować którąś bardziej przydatną...
Wzrok chłopca zaczął kierować się częściej między zwój do techniki ognia i zwoju do nauki własnej techniki. Chłopak otworzył wpierw zwój do techniki Kasumi Enbu. Po przestudiowaniu jej opisu, Sainō wyłapał haczyk.
- Technika rozpyla łatwopalny gaz... Ale sama od siebie nie powoduje jego zapłonu. Jeśli zdecydowałbym się na nauczenie tej techniki, potrzebowałbym jakiegoś źródła ognia, które pozwoliłoby mi użyć techniki w 100%. Sam gaz nie wydaje się mieć jakiś wybitnych właściwości poza ekstremalnie dużą łatwopalnością... W okolicy nie ma sklepu z zapałkami lub nawet sklebu z cygarami, gdzie mógłbym takowe zapałki nabyć, a byłyby w takim przypadku jak dar od bogów... - spojrzał na zwój do własnej techniki - Mogę jednak stworzyć własną technikę, która będzie kreowała ogień i stanowiła źródło zapłonu dla Kasumi Enbu... Tyle tylko, że potraktowanie ogniem oponenta będzie mnie kosztować więcej chakry. Z drugiej zaś strony nauczyć się techniki, która bez ognia jest nieprzydatna i nauczyć się drugiej techniki, która ogień będzie dawała, a nie nauczyć się żadnej techniki wspomagającej, to jak postawić wszystko na jedną kartę...
Na analizie sytuacji ze zwojami zeszła chłopakowi dodatkowa godzina, podczas której kalkulował wszelkie za i przeciw. Wiedział jedno - musiał brać pod uwagę, że podczas turnieju spotka więcej osób, które mogą mieć podobny poziom taijutsu co Shirute, a to będzie stanowiło problem. Techniki ninjutsu wydawały się Sainō być bardziej skutecznymi niż techniki taijutsu, a w których ma on zdecydowanie większe braki, niż w taijutsu.
- Chyba mam już projekt na siebie. - oznajmił nagłos sam do siebie, po czym zabrał zwój i wyszedł ze swojej kwatery z powrotem na plac treningowy.

Następna Lokacja -> Plac Treningowy Akademii Zjednoczonych Krain Shinobi.

W południe, gdy Sainō był po owocnym, choć długim spaniu i tym samym spóźnionym śniadaniu, ubrał się w swoje wczorajsze ubrania i z założonym swoim standartowym ekwipunkiem ruszył na spotkanie z Shirute na plac treningowy, gdzie wczoraj wspólnie trenowali taijutsu.

Następna Lokacja -> Plac Treningowy

Sainō stał już gotowy, ubrany i odpowiednio przygotowany do dzisiejszego wiekopomnego dnia. To dzisiaj bowiem chłopak toczy pierwszą z dwóch swoich walk egzaminacyjnych. Pakując swoje torby, odłożył na szafkę zwoje do technik, których jeszcze nie użył, zaś resztę sprzętu, który trzymał przez ostatnie dwa dni w jednej torbie, teraz rozłożył do dwóch, starając się podzielić bronie między torby po tyle samo sztuk. Gdy miał już wszytko popakowane tak jak być powinno i pozakładane/podopinane tam gdzie być powinno, pospiesznie ruszył do miejsca, gdzie miał stoczyć wspomnianą wcześniej walkę egzaminacyjną.

Następna Lokacja ->Miejsce I walki egzaminacyjnej na rangę Genina

Poprzednia Lokacja -> Plac Treningowy

Chakra: 1500

Poprzednia Lokacja: Plac treningowy

Sainō wrócił z placu treningowy, czując jeszcze po sobie to przedziwne i gwałtowne zmęczenie, którego doznał podczas trenowania z technikami ognia. Sądząc, iż mógł to być efekt powstały z wielu powodów i być może dość często spotykany wśród bardziej doświadczonych Shinobi, niż on, postanowił na chwilę obecną się tym nie przejmować. Podejrzewając, iż mogła to być przyczyna głodu (którego choć nie czół), postanowił go zaspokoić przygotowując dla siebie obiad w postaci ramen z gorącego kubka. Po zjedzeniu posiłku, chłopak wziął prysznic i resztę dnia spędził na zaczytywaniu się w zwojach, które jeszcze posiadał, a konkretnie rzecz ujmując, na zwoju do techniki podmiany.
- Chyba wiem, jaka będzie moja następna technika, której się nauczę... - powiedział sobie w myślach, czytając skrupulatnie jej instrukcje. Rozmyślał, czy nie spróbować się jej nauczyć tutaj, w pokoju, ale wnet uświadomił sobie, że posiada ledwo połowę swoich zasobów chakry. W tym momencie również uległ nieznacznej frustracji...
- Inni na turnieju dysponowali zdecydowane większymi jej zasobami niż ja... Muszę się dowiedzieć, jak efektywnie zwiększyć jej poziom i to prędko, bo jeśli w walce mam łapać takie zadyszki jak podczas dzisiejszego treningu, to mogę zapomnieć o korzystaniu z ninjutsu, tym bardziej, że każda następna poznawana przeze mnie technika, jak z ich opisu wynika, wymaga coraz to większych ilości chakry... - rozmyślał, analizując treść zwoju - No nic... Zajmiemy się tym od jutra...