Trening wbrew pozorom trwał dłużej niż Ci się wydawało. Po kilku próbach wykonania techniki w końcu udało Ci się ją wykonać (Akceptacja)
Mimo wszystko poszło gładko, ponieważ to nie była zaawansowana technika, aczkolwiek bardzo przydatna.
Gdy postanowiłeś pozbierać swoje rzeczy, ktoś do Ciebie krzyknął: - Hej! Kto pozwolił Ci używać mojej kłody!? - głos dochodził z tyłu więc natychmiast odwróciłeś się w tamtą stronę.
Przed Tobą stał wściekły. dziwnie ubrany dzieciak (tak z 14 lat) z wymalowaną jakimiś kreskami twarzą i pękiem nitek oraz strugiem w rękach. Jego "dziwny" strój był czarny i jednoczęściowy z kapturkiem o dwóch rożkach. Jego ubranie nieco przypominało "burkę", gdyż osobnik ten miał odsłoniętą tylko twarz i dłonie. Zmarszczone czoło, zaciśnięte zęby i wlepiony w Ciebie wzrok nie sugerował przyjaznego nastawienia.

- BO JESTEM LALKARZEM! - krzyknął chłopak - No... A przynajmniej chcę nim być - zawahał się. - A to, ta kłoda - wskazał ją strugiem - Jest... A raczej będzie moja lalka... Zostawiłem ją na chwilę, bo zapomniałem linek z mojego pokoju. Nie jest łatwo wykonać lalkę i nie chciałem by moja nowa kłoda, została uszkodzona - dokończył pokazując Ci na przemian to linki, to strug, którym jak się domyśliłeś zamierzał wystrugać odpowiednio części swojej przyszłej lalki.

Gdy gwałtownie się zbliżyłeś, chłopak wyciągnął narzędzie bezpośrednio przed Twój nos i spojrzał Ci w oczy - Ja zawracam Ci głowę?! To Ty ruszasz moje rzeczy i jeszcze prowokujesz! - zagroził Ci lecz zauważyłeś, że jego wyciągnięta w Twoją stronę ręka lekko drży. Nie wiedziałeś czy to ze stresu, czy z nerwów.

Chłopak opuścił rękę z narzędziem i nieco zdziwiony zmianą Twojego nastawienia, po chwili uścisnął Twoją dłoń.
- Suori, tzn... Jestem Suori z wioski piasku - podniósł nieco swój kaptur odsłaniając namalowany na czole symbol swojej wioski.
Gdy już się zapoznaliście, chłopak zapytał jaką technikę trenowałeś i żeby nie zapadła niezręczna cisza, dodał kilka pytań odnośnie tego, czy jesteś studentem akademii, skąd pochodzisz i tego podobne rzeczy.
Nie czekając na odpowiedź podszedł do swojej "lalki" i zaczął ją powoli strugać starając się uzyskać jakiś, jeszcze nieznany dla Ciebie kształt. Widać było, że idzie mu co najmniej średnio. Mistrzem nie był, ale się starał.
Dookoła akademii było dość pusto. Słońce jeszcze świeciło jednak powoli chyliło się ku zachodowi. Co jakiś czas liśćmi na pobliskich drzewach smagał delikatny wiaterek. Jak na zimowy dzień, było całkiem przyjemnie.

- Nie, dzięki - wskazał głową kukłę którą strugał. Ta coraz bardziej nabierała kształtu przypominającego lalkę, którą mógł posługiwać się shinobi. W każdym razie, tak Ci się wydawało.
- Chcę ją dokończyć przed zmrokiem, w budynku nie wolno strugać... Takie zasady bla bla - przekręcił oczami. Było widać, że nie jest z tego zadowolony.
- Mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy, może na egzaminie? - zaśmiał się i wrócił do strugania kukły.
Udałeś się do akademii i pierwsze co rzuciło Ci się w oczy, to "recepcja" obok której znajdowała się tablica ogłoszeń.
Przejechałeś wzrokiem po tablicy niestety nie dostrzegłeś nic, co by Cię interesowało. Nad "recepcją" świeciło tylko jedno światło oświetlając pusty fotel, ladę i oczywiście tablicę ogłoszeń. Generalnie o tej porze nie odbywały się żadne zajęcia.

- Niestety nie wiem - odpowiedział Ci chłopak wracając do swojego zajęcia.
----------------------------
Po przejrzeniu tablicy ogłoszeń, niezliczonych ulotek i "mało ważnych" informacji oczom Ryo ukazała się karteczka z nagłówkiem "Zaawansowane Taijutsu". Karteczka była jednak zakryta inną, która została na nią przybita.
Ta na wierzchu, mówiła o zbiórce pieniędzy dla poszkodowanych podczas wojny rodzin, które zostały bez dachu nad głową.

Niestety karteczka rozczarowała Cię bardziej niż Ci się wydawało, bowiem informacja, która prawdopodobnie się tam znajdowała była... Zerwana...
Wiszącą częścią karteczki była tylko ta ze znanym już Ci nagłówkiem. Może warto było kogoś poszukać? Zapytać starych znajomych? Może kogoś z drużyny?
Własnego sensiei? Decyzja należała tylko i wyłącznie jednej osoby... Zadałeś sobie pytanie, kto mógł zerwać karteczkę i gdzie ten ktoś przebywa?

Gdy spędzałeś czas w poszukiwaniu informacji, pogada wyjątkowo się zmieniła i zrobiło się bardzo ciemno na dworze. Zebrane chmury sugerowały, że zaraz nie tylko zacznie padać, ale również grzmieć.
Mimo to zbliżająca się burza nie zwiastowała niczego złe go (a przynajmniej tak się mogło wydawać)gdyż w tym momencie do akademii wbiegła mała wiśniowowłosa dziewczynka. Długie włosy miała spięte w kucyki, a ubrana była dość zwyczajnie.
Zwróciłeś uwagę na to, że przy jej krótkiej granatowej spódniczce wisi katana, co sugerowało, że ta dziewczynka nie jest pierwszą lepszą z łapanki, prawdopodobnie była uczniem tejże akademii.
Pierwszy piorun uderzył, gdy ta znalazła się kilka kroków od drzwi...

Lunęło...

Nie rozumiem dlaczego nie chciał ze mną wracać.. - biegła zamyślona dziewczynka - ..przecież za chwile będzie burza.
Nim się zorientowała już wbiegała przez drzwi akademii do środka budynku, z zamyślenia wyrwał ją głośny grzmot, który usłyszała tuż za sobą. Podskoczyła po chwili, lecz nie ze względu na burze. Obok niej stał chłopak, przyjrzała mu się uważnie i odpowiedziała na jego przywitanie nieśmiałym uśmiechem.
-Jestem Yuno. Faktycznie zdążyłam w ostatniej chwili. - przyznała Ryo -Ja w sumie uciekałam przed burzą, ale podstawowe zajęcia już skończyłam, więc przede mną egzamin. A Ty? - zapytała po chwili przyglądając się chłopakowi.
Przecież widać, że jest starszy. Pewnie już dawno po egzaminie....ale nie, chyba miałby opaskę. A może ją schował... Nie, tym to by się raczej chwalił... - znów pogrążyła się w swoich zawiłych myślach.