-Dobra potrenujmy. Każdy trening się przyda- zaśmiała się i ruszyła do manekina. Nie czekając na nic wyciągnęła swoją (nie)liczną broń i począwszy od shurikenów zaczęła rozgrzewkę - rzucanie do celu. Najpierw shurikeny potem kunaie, pozbierać i od nowa.

Poprzednia lokalizacja: http://www.riseofshinobi.pun.pl/viewtop … 9879#p9879
Typ treningu: wytrwałość
Numer treningu w tygodniu: [1/1]
Nazwa drzewa i symbol cechy/cel treningu: Gałąź Taijutsu -> B1


Wyścig z Oprae i próba wyłonienia zwycięzcy oczywiście nie przyniosła skutku. Jak się okazało są tak samo słabi.
Gdy tylko dziewczyna przestała sapać ze zmęczenia i rozmasowała bolące już ramie dziewczyna przemówiła
- Może zamiast jedną bronią będziemy rzucać kilkoma na raz? Wiem, że dużo ich nie mamy ale... To może się przydać w walce, nie sądzisz? Stwierdziła po czym zrobiła tak jak mówiła. Najpierw wzięła do ręki 2 shurikeny i nimi rzuciła następnie do drugiej ręki wzięła 2 kunaie i nimi również rzuciła. Cały czas starała się wycelować w tors manekina, który dziwnym trafem niczym zły duch unikał idealnie jej rzutów. Po kilkunastu a może kilkudziesięciu próbach udało się jej w końcu trafić do celu. Poprzysięgła sobie, że w końcu zabije tego podłego manekina. Jednak na razie był jej potrzebny. Rzucała i trafiała, rzucała i nie trafiała, o dziwo tych pierwszych było więcej co bardzo cieszyło młodą adeptkę. Nietrafione rzuty tylko jeszcze bardziej ją motywowały. I tak płynęły godziny na treningu. Rzut, rzut podnieść i tak w kółko. Co zaś się tyczy Oprae co jakiś czas Rin zerkała na mężczyznę, którego w końcu przestała traktować jak dziadka. Ku jej uciesze jemu też nie szło wyśmienicie. Trafiał albo nie trafiał. Pozostało im tylko trenować bo każde nie trafienie mogłoby skończyć się dla niech rychłą śmiercią.

Dziewczyna nie chciała się poddać dalej niezmordowanie rzucała to shurikenami to kunaiami, jako, że nie miała ich dużo dodatkowo musiała się nachodzić i naschylać bo móc trenować rzuty. Przez myśl przeszło jej rzucanie do ruchomego celu jednak jedynym nadającym się do tego obiektem był jej towarzysz, który nie byłby zadowolony z tego pomysłu. Musiała więc zadowolić się manekinem. Teraz już starała się trafiać w jego głowę, ma mniejszą powierzchnię niż tors toteż trudniej w nią trafić pomyślała dziewczyna. Ćwiczenia obejmowały obie ręce więc obie po równo ją bolały. Gdy Oprae zrezygnował pożegnała go kiwnięciem głowy i krótkim zadyszanym "Cześć". Zaraz po tym stwierdziła, że właściwie to ona też ma już dość, wykonała 'rundę honorową' rzutów w głowę, pozbierała sprzęt i opuściła plac treningowy.