Oprae nie obawiał się wyziębienia, dorastał w kraju wody gdzie przez większość roku pada deszcz, był przyzwyczajony. Zauważył natomiast ciszę panującą na polu treningowym, na którym zazwyczaj słychać było jazgot ptactwa. Z jakiegoś powodu wydawało mu się to wręcz nienaturalnie ponure. Wędrował jednak dalej, z zaciekawieniem badając otoczenie. Rozglądał się zarówno po drzewach jak i podłożu, szukając jakichś owoców leśnych albo elementów ekwipunku, który mógł zostać zgubiony przez rzesze trenujących tu dzieciaków. Zastanawiał się podczas tej wędrówki, jak długo jeszcze mu zejdzie z ukończeniem szkolenia i uzyskaniem rangi Gennina. Brak możliwości zarobku dawał mu się we znaki, ponadto utrudnione było uzyskanie zwoju potrzebnego do nauki techniki, a opaska ninja rozwiązałaby jego problemy w tych kwestiach...

-A cóż to do cholery było - mruknął Oprae, gdy serce przestało mu tak łomotać. Rzecz jasna próbował śledzić tor biegu stworzenia, jednak w obecnych warunkach nie było to możliwe. Student uznał jednak, że może spróbować zapolować. Z miłą chęcią zjadłby pieczonego królika, a skoro nie starając się zachowywać ciszy przeszedł tak blisko jakiegoś królika (bo właśnie sobie założył, że pewnie spłoszył królika bądź zdziczałego kota), to powinno mu się to udać. Dobył więc swojego biednego zestawu shurikenów i noży kunai, przekładając wszystko prócz jednego kunai do lewej ręki. Ruszył przed siebie, tym razem starając się zachować jak największą ciszę, zaczął też uważniej się rozglądać za jakimś ruchem nasłuchując jednocześnie szelestów i całej gamy dźwięków, które w lesie mogły wydawać zwierzęta, choć wiedział, że ten przeklęty deszcz nie ułatwia sprawy.

Biorąc pod uwagę swoją pozycję Oprae uznał, że najlepiej, najwygodniej i najpewniej będzie posłać Kunai w krzaki na godzinie jedenastej. Toteż właśnie tam posłał swoją rzutkę, błyskawicznie machając ręką, po czym przerzucił jeden kunai z lewej ręki do prawej, jednocześnie skacząc w kierunku, w którym posłał swoja rzutkę...

Oprae przeczuwał, że wiewiórki najprawdopodobniej szukają dziupli, w której będą mogły się schronić. Zatrzymał się więc, pilnując zarówno biegających wiewiórek jak i przeszukując drzewo w poszukiwaniu dziupli, do której futrzaki mogłyby zmierzać. Następnie starał się przewidzieć trasę jaką obiorą i z wyprzedzeniem posłał kunai trzymany w ręce w miejsce, w którym wiewiórka jego zdaniem powinna się znaleźć w momencie gdy rzutka trafi w drzewo. Od razu po wykonanym zamachu student przerzucił dwa shurikeny z lewej do prawej dłoni, obserwując jak potoczy się sytuacja.