Przechadzałeś się po cmentarzu jednak nie dostrzegłeś nigdzie nazwiska Kaguya.
Natomiast miałeś dziwne wrażenie, ze ktoś Cię obserwuje.
Dookoła panował nieprzyjemny chłód, a za plecami słyszałeś ciche kroki.

Gdy tylko się obróciłeś zobaczyłeś tuż przed sobą niską zakapturzona postać, była jakby zgarbiona. Otulał ją czarny płaszcz, pod którym przy każdym ruchu coś stukało.
Tajemnicza postać stała dosłownie 10 centymetrów przed Twoją twarzą. Czułeś odór zgnilizny i brudu.
Spod kaptura dało się słyszeć głośny i ciężki oddech, przypominający wręcz zachrypnięte dyszenie.
Gdy się obróciłeś, postać zamarła w bezruchu, spod mroku kaptura czułeś jednak jej zimne spojrzenie.

- ... Ka...gu... ya... - wymamrotał głos, po czym tajemnicza postać odwróciła się i zaczęła powoli się oddalać.
Z każdym krokiem słychać było uderzenie stali i kamienną alejkę między grobami.
Po około 5 metrach postać przystanęła i obróciła się za Tobą, po czym szła dalej, sunąc powoli do przodu, jakby kulejąc.

Szliście tak metr za metrem przy dźwięku stali uderzanej o kamienne podłoże.
Czułeś odór ciągnący się za dziwną postacią.
Mgła stawała się coraz gęstsza, szliście wgłąb cmentarza.
Na kilku grobach usiadło parę wron, skrzecząc beznamiętnie.
Ptaki wydawały się nie bać obecności 2 postaci, tak jakby w tym miejscu nie odczuwały obecności istot żywych, jakby były tam same.
Widoczność stopniowo się zmniejszała. Słyszałeś dziwne pomruki od strony zakapturzonej postaci, która kulejącym krokiem mozolnie szła do przodu w gęstą mgłę.

Po kilku chwilach zza mgły wyłonił się drewniany budynek. Przypominał większą budkę, chociaż dziwne było jego ulokowanie w centrum cmentarza.
Gdy tylko tajemnicza postać zbliżyła się do progu drzwi, te otworzyły się skrzypiąc niemiłosiernie.
Przenikliwy dźwięk zawiasów przeplatał się z odgłosami wron. Okna budki były zasłonięte ciemnymi zasłonami.
Zakapturzona postać zerknęła na Ciebie spod kaptura, po czym weszła do domu.
Pozostałeś sam przed otwartymi drzwiami do budynku, który wydawał się bardzo stary.
Mgła gęstniała z każdą chwilą, czułeś przenikliwe zimno. Przenikliwy wiatr zaczął wiać w Twoje plecy.
Jego porywy były czasem silniejsze, aż Twoje ciało chwiało się w stronę drewnianego budynku.
Kilka wron rozłożyło skrzydła kracząc groźnie, po czym uniosły się w powietrze trzepocząc złowrogo skrzydłami.

Gdy tylko wszedłeś do domu, drzwi za Tobą się zamknęły w tajemniczy sposób.
Wewnątrz panowały straszne ciemności.
Czułeś jedynie odór zgnilizny i stukot co jakiś czas kilka metrów przed sobą.
Po krótkiej chwili usłyszałeś dźwięk uderzania o siebie kamieni.
Nie widziałeś kompletnie nic.

Nagle dostrzegłeś rozbłysk światła dosłownie metr przed Tobą, gdzie skulony siedział tajemniczy osobnik.
Przez panującą wcześniej ciemność, ten niezbyt jaskrawy jednak blask oślepił Cię na kilka chwil, zanim oczy przyzwyczaiły się do nowej sytuacji.
Poczułeś dziwne ciepło na twarzy. Chociaż ciężko Ci było rozeznać się w sytuacji za pomocą wzroku, to słyszałeś dziwne trzaski wydobywające się z miejsca gdzie była skulona zakapturzona nadal postać.
- Naaareszcie.... - wydobył się niski zachrypnięty głos, przeciągając wymawiane słowo w nienaturalny dla człowieka sposób
Z każdą chwilą czułeś jak ogarnia Cię coraz większe ciepło, nie znając powodu takiej sytuacji.

Po kilku chwilach oczy przyzwyczaiły się do światła. Dostrzegłeś wnętrze dość ubogiej chaty, panował tu bród i wiele rzeczy było nieświeżych. Sterty brudnych ubrań leżały dookoła. Źródłem blasku był kamienny kominek, w którym małe kawałki drewna trzaskały w ogniu. Płomienie rozświetlały pomieszczenie i ogrzewały wilgotne powietrze. Panująca wilgoć była powodem spotęgowania smrodu.
Postać podniosła się, odkładając dwa krzesiwa, którymi rozpalała ognisko uderzając jednym o drugi. Powolnym ruchem zdjęła płaszcz.
Dostrzegłeś starego, zgarbionego człowieka z długa brodą. Podpierał się on na starej łopacie, którą przy każdym kroku uderzał o podłoże. Staruszek wyglądał na schorowanego, zapewne przez panującą wilgoć i chłód.
- Witam chłopcze... Jestem tutejszym grabarzem... Wybacz mój głos, ale jestem strasznie przeziębiony i mam już też swoje lata... - odparł chrypliwym głosem i uśmiechnął się grymaśnie - Ta mgła na zewnątrz zawsze panuje na cmentarzu, dlatego mało mówiłem, by nie pogorszyć swojego stanu na tym ziąbie.

Starzec odłożył łopatę i usiadł na starym krześle.

- Przepraszam, jeśli Cię wystraszyłem - dodał - Kaguya... tak... Jesteś jednym z nich, prawda? Od razu wiedziałem, gdy tylko Cię zobaczyłem.

- Wiem tylko tyle, że wyglądali kiedyś podobnie jak Ty... - odrzekł staruszek dumny ze swej wiedzy.
Patrzył w ogień i powoli przysypiał.
- A po co wiedzieć więcej? - dodał jakby zdziwiony, ze kogoś to może interesować

Starzec podrapał się po głowie.
- Nie, przykro mi ale nie znam nikogo takiego. Takie informacje są dawno zapomniane i odszukanie ich nie będzie łatwe - powiedział grabarz - Uważaj chłopcze, bo to niebezpieczne... Na Twoim miejscu zapomniałbym o tym na pewien czas