Ishina popatrzyła leżącą kobietę, zastanawiając się czy kolejny raz będzie musiała nieść kogoś do kliniki. Przechyliła głowę, dochodząc do wniosku, że na razie nie ma zamiaru stawiać tam swojej nogi, jeszcze znowu ktoś znowu będzie chciał ją posłać, a odbije się od drzwi.
- A tylko chciałam znaleźć tutaj swoje miejsce. - Mruknęła pod nosem, podchodząc powoli do kobiety. Nie to, żeby chciała jej jakoś wybitnie pomagać, ale może dowiedziałaby się czegoś ciekawego.
- Hm... - Westchnęła stojąc tak na nią. Przykucnęła, zastanawiając się co powinna dalej robić.

Zamrugała kilka razy, zdziwiona słowami starszej pani. Nie tego spodziewała się usłyszeć, ale no cóż.
- Starzeć się? To wydaje się być dziwne, zwłaszcza z mojego punktu widzenia. - Chociaż po części dla niej i tak czas dawno temu stanął w miejscu. Zaskakujące, że akurat zatrzymał się tam, gdzie teoretycznie zaczął swój bieg na nowo, ale od tamtego czasu Ishina nie mogła znaleźć dla siebie miejsca na świecie.

Popatrzyła na kobietę z dołu, bo w dalszym ciągu kucała na ziemi. Twarz miała wykrzywioną w lekkim grymasie.
- Jestem sierotą, nie wiem skąd jestem, ani nie mam własnego miejsca. Cokolwiek nie zrobię, nic nie wychodzi. To dość przygnębiające. - Powoli zaczęła podnosić się do pionu, czując jak staruszka bawi się jej włosami. Nie skomentowała tego, bo jej myśli w dalszym ciągu krążyły wokół siedziby Kazekage. Wciąż była na nich zła i pewnie jeszcze długo pozostanie.

Złotowłosa w ciszy swoich myśli wiedziała, że słowa kobiety są wręcz puste. To właśnie przeszłość kształtuje to jacy stajemy się w teraźniejszości, co przekłada się na to jak zmienimy przyszłość swoją postawą i czynami. Niemniej Ishina uznała, że niestosowne będzie pouczać starszą panią, bo przecież to ona właśnie reprezentowała doświadczenie zbierane przez zapewne dekady, czym młoda pochwalić się nie mogła.
- Hm? - Zauważyła, zamyślenie kobiety, która teraz milczała.

Nie spodziewała się usłyszeć takiego pytania. Było po niej widać, że została solidnie zbita z tropu.
- Jaasne. Czemu nie. - Była nieco zakłopotana, ale jakby nie patrzeć, to nikt nigdy jej nigdzie nie zapraszał.

- Jasne, będę pamiętać. - Spróbowała się uśmiechnąć, chociaż średnio jej to wychodziło.
- A co to właściwie jest? - Zapytała, nie wiedząc za bardzo co dostaje od kobiety.

Przytaknęła głową, dając staruszce znak, że rozumie jej słowa.
- Jasne... I dziękuję. - Wzięła zwój do ręki, ale na razie i tak nie miała go gdzie trzymać.
- Do zobaczenia. - Pożegnała się z kobietą, by następnie popatrzeć na otrzymany prezent. Złotowłosa zastanawiała się czy byłaby w stanie go teraz użyć.