Mugenowi całkiem spodobała się opowieść kolegi tak, więc szedł obok niego kiwając od czasu do czasu głową. Kiedy tamten zakończył swoją opowieść doszli do tej wspaniałej, pięknej i pełnej życia wioski, do której zmierzali i poznali cel swojej wyprawy. Jak przystało na śmiertelnie zaangażowanego w swoją pracę ninja, mężczyzna podziękował z historyjką Ellejowi i mijając Senseia podszedł do karczmarza.
- Dobry. Głodny jestem. Masz waść może jakąś strawę zacną na zbyciu? Dzban gorzałki mocnej też byłby dobry na suche gardła strudzonych wędrowców... Przy okazji księciuniu złoty, masz fajki na handel?
Taaaaaak zdecydowanie młody książę coraz częściej posługiwał się jakimiś dzikimi metodami układania swoich słów. Początek zdania zaczął głośno i grubiańsko, natomiast końcówkę po cichu i do ucha wieszając się na ramieniu grubasa. Śmiesznie, by było, gdyby tamten okazał się jakimś miejscowym przywódcą, a nie gospodarzem knajpy. Styl wypowiedzi Mugena prawdopodobnie osadzał się na tym, że znudziło mu się już szlachetne i dworskie gadanie, którym posługiwał się większość życia. Jest to niestety tyko jedna z wielu teorii, bo nawet on sam nie miał pojęcia jaka jest przyczyna takiego zachowania.

Ellej spokojnie sobie siedział i słuchał tego co do powiedzenia ma karczmarz i jego sensei. Okazało się że mają złapać nijakiego Kazumę, który ostatnio był widziany w tej okolicy. Dodali coś o panach feudalnych i zatapianiu statków. Chłopak zapalił swojego papieroska i poczęstował kolejnym Mugena, oraz pozostałych siedzących przy stole. Chyba że karczmarz wyraził jakieś niezadowolenie z palenia w budynku. W sumie żadnej karteczki z napisem zakaz palenia w okolicy nie było, ale kto go tam wie. Może oficjalnie wolno, ale tak naprawdę to nie. Pozostało więc tylko poczekać aż panowie się wygadają i pewnie będą mogli ruszyć dalej.

Karczmarz patrzył na Teu wzrokiem jakby przerażonego człowieka, który pierwszy raz słyszy o zbrodni znajomej sobie osoby, lecz dla właściciela karczmy nie była to nowa wiadomość, mimo to jednak jego reakcja wyglądała, jakby sprawa była świeża.
- Wiem doskonale co zrobił, ale dalej nie rozumiem twojego toku myślenia. - oznajmił zakłopotany, spoglądając na chwilę na waszą dwójkę. Teu zaś kiwnął głową dla zrozumienia.
- Wiem. Chodzi o to, że zarówno ja, jak i Wioska podejrzewamy, że łup wcale nie zatonął wraz z Rubinowym Wężem, wręcz przeciwnie - nim statek zatonął, drogocenne dobra zostały przeładowane na Jego statek, po czym rubinowa łajba poszła na dno dla zatarcia śladów.
- Aha, rozumiem... - oznajmił karczmarz, jakby nagle sprawa, a raczej tok rozumowania Moji'ego stawały się w końcu dla niego zrozumiałe - Ale jeśli tak, to przecież wywiózł je daleko stąd, czemu więc zawracacie sobie głowę naszą osadą?
Na to pytanie Moji już nie odpowiedział, lecz zadał własne z lekkim, lecz cwanym uśmiechem.
- O której jutro przypływają kupcy?
- Gdzieś koło dziesiątej... Może jedenastej. Bez zmian w każdym bądź razie.- odpowiedział właściciel gospody wciąż jednak zagubionym i zdezorientowanym głosem. Moji ukłonił się mu w ramach podziękowań za te informacje, po czym wraz z karczmarzem udał się na stronę, wam przy tym nakazując zostać w miejscu.
Minęła dłuższa chwila, po której karczmarz wrócił już do swojej pracy, a Moji podszedł do was wraz z trzema kluczami w ręku, po jednym wręczając wam obu, jeden zaś zostawiając sobie.
- Pokoje 4, 7 i 9 są nasze. Odpowiednio dla Ciebie Ellej, dla Ciebie Mugen i dla mnie. Zaczyna robić się późno, poza tym dziś już więcej nie zdziałamy. Macie godzinę na rozpakowanie się i widzimy się nad brzegiem zatoki.- oznajmił Sensei, po czym udał się po schodach na górę, wiodących najpierw z lewej strony obok lady gospodarza gospody, a później nad Nią.
Gdy i wy dotarliście do swoich pokoi i weszliście do nich, przed waszymi oczyma stał obraz prostych, maluch pokoi z dwoma małymi szafkami na bagaże, oraz łóżko pod prawą ścianą. Na przeciwnej do drzwi ścianie, nad ramą od łóżka było okienko z widokiem na dachy tutejszych chat rybaków, a w dali zza drzew rozciągających się wzdłuż brzegu widać było morze, które dawało tej wiosce pożywienie każdego dnia. Pokoje były oświetlone już żarówkami, a nie świeczkami, jak to miało miejsce w gospodzie na dole. Ściany i podłoga rzecz jasna była samymi palami drewna, bądź (na podłodze) panelami.

Mugen cisnął tobołkiem na wyro i już chciał się rozpakować, ale po wbitce usłyszeniu towarzysza zmienił nieco koncept.
Spoko, idziemy.
No i sobie poszedł się bić po twarzach z Ellejem. Kiedy już dotarli na miejsce w przeciwieństwie do kumpla użył mózgu i podniósł gardę. Zdecydował się na nieco otwartą tak aby prowokować ataki na środek ciała i móc łatwo skontrować, ale wolał nie ryzykować takiego ruchu na samym początku. Zakładał, że wyczeka i od kilku pierwszych ataków odskoczy w tył (trzyma bezpieczny dystans), a następnie wbije się z jakąś kontrą w dogodnym monecie. Oczywiście wszystko mogło pójść nie koniecznie zgodnie z założeniem, ale uliczka nie była jakaś wybitnie szeroka, więc przynajmniej raczej go sparing partner nie obejdzie. To daje mu bezpieczną możliwość walki po lini prostej tak, więc techniki lekko traciły na znaczeniu a siła zyskiwała. Mężczyzna nie był pewien jak mocny jest jego przeciwnik, ale wierzył w swoją przewagę.

Unikanie i trzymanie się w stosownej odległości dokonywało tutaj działania co też niezmiernie cieszyło młodego ninja. Oczywiście był to jakiś tam progres, ale niestety męcząc na okrągło to, co już mu wychodziło raczej niczego się nie nauczy, więc po chwili zdecydował się na parę zamkniętych bloków. W tym celu przyjął bardziej szczelną gardę jasno dając znać Ellejowi, na co się nastawia. Starał się pamiętać o utrzymywaniu chroniących szczękę ramion w górze i lekkim kierunkowaniu ciosów na boki. To mogło się okazać ekstremalnie nieskuteczne przeciwko kopnięciom a szczególnie w tej sytuacji, ale przecież o to chodzi, żeby się rozwijać i znaleźć jakoś radę na tego typu niuanse.

Aaaaaała. Zdecydowanie to nie działało na kopniaki, chociaż zgarniając je mężczyzna doszedł do kilku odkrywczych wniosków. Po pierwsze coś takiego w walce było, by kompletną głupotą, bo przeciwnik raczej nie był, by tak delikatny i ostrożny jak Ellej. Drugą ważną nauką był fakt, że kopnięcia wymagają swojego dystansu a ta garda nadawała się idealnie do pojedynku na minimalnej odległości. Dobrym rozwiązaniem było, by w tej sytuacji zwyczajnie wbić się w niego ładując łokciami i krótkimi ciosami. Tak też postanowił zrobić słysząc, że teraz pora na zmianę. Obniżył pozycję ciała i mocno wybił się z nóg. Planował atakując przywrzeć do przeciwnika i chodź nie z całej siły to dosyć mocno okładać jego brzuch i trzymaną na górze gardę. Najważniejszym chyba aspektem tej taktyki było nie zatrzymywać się i cały czas napierać.

Raz jeszcze działania Mugena przynosiły całkiem zadowalające rezultaty jednak podobnie jak wcześniej nie było celu w dalszym ich maltretowaniu. Jedyną zmianą od poprzedniego było to , że Ellej wyraźnie dostosował się do sytuacji i podjął stosowne kroki do uczynienia jej bardziej mu dogodnej. Zasadniczo cieszyło to mężczyznę, tylko że trzeba było coś wymyślić a inwencje się kończyły. Mając na uwadze swoje dotychczasowe postępy Masamune postanowił uczynić coś niestandardowego. Przyjął inną i raczej niepraktykowaną pozycję którą kiedyś widział na jakiś treningach gwardii pałacowej. Lewą rękę wystawił bardziej do przodu gotów na zasadniczo dwie podstawowe techniki. Pierwsza z nich była techniką obronną polegającą na zbijaniu jedną dłonią ciosów przeciwnika w górę lub w dół, a następnie szybkim ataku z dojściem również lewą ręką. Co prawda nie miał w tym doświadczenia, ale liczył na element zaskoczenia. Gdyby mu się to powiodło zamierzał zastosować na sekretny atak na [u]AKA - 47[/u] ciosów. Polegała ona głównie na biciu lekko, ale z maksymalną prędkością i nikt nie wiedział co w tym było takiego wyjątkowego lub legendarnego.

Em em ból. Tiaaaa technika sekretna okazała się biedną a pozycja pewnie i miała przyszłość tylko nie przeciw niskim ciosom. No fakt przeciw kopnięciom też się nie nadawała, więc Mugen zdecydował nie próbować jej na własną rękę. Jeśli będzie sposobność podpyta się jakiegoś instruktora w ojczyźnie a na razie trzeba szlifować bardziej konwencjonalne rozwiązania. Cios w brzuch, który został wymierzony solidnie i celnie całkiem skutecznie zachwiał mężczyzną, który momentalnie zgiął się w pół i cofnął o dwa kroki. Cóż mógł się czegoś takiego spodziewać a jednak nie pomyślał i skutki takowego postępowania go dosięgnęły. Przynajmniej wypuści z płuc powietrze lekko osłabiając efekt ciosu, a kiedy zdał sobie z tego sprawę wybuchnął śmiechem.
- Pahahaha To był dobry cios Ellej tylko tak teraz ogarnąłem. Ej my całą walkę jak atakowaliśmy i przyjmowaliśmy ciosy to zapomnieliśmy o tych solidnych wydechach. Uczyli Cię tego? Podobno bardzo ważne. Niektórzy nawet krzyczą i trenują to robiąc KIA! całymi dniami.
To przeoczenie było karygodne, ale teraz raczej obaj będą o tym pamiętać. Oczywiście jego osobiście też nikt tego nie uczył a zwyczajnie w wolnych chwilach obserwował ćwiczenia wcześniej wspomnianej ochrony siedziby władcy.
- Uff to był porządny trening. Co powiesz na to abyśmy dali na chwilę odpocząć naszym ciałom i pomęczyli kontrolę chakry?

Ni o spoko niby tam zasiedli do tego jak do kolacji - rodzinnie prawilnie i we skupieniach wielkich tylko się nagle Mugenowi, że jednak robota jest.
- Em Elleju ja niby zaproponowałem ten trening sił duchowych, ale tak zasadniczo to nam godzina raczej mija i czas na plaże gnać. Wiadomo osobiście jestem raczej przeciwny sytuacji, w której spóźniamy się i zawodzimy na naszej najpierwszej misji jako ninja.
Mężczyzna poinformował towarzysza o swoich niezwykle twórczych i głębokich jak nie przymierzając szambo spostrzeżeniach, po czym wziął pewną tylną część swego ciała w troki i ruszył w kierunku, w którym zgodnie z logiką i tym co na mieście ludzie gadają powinno znajdować się miejsce zbiórki. Mając na uwadze fakt, że nie musieli, aczkolwiek mogli być bardzo na styk z terminem znacząco przyspieszył kroku poruszając się bardzo energicznym chodem i stawiając długie kroki.