- No i trzeba było od razu na spokojnie, a nie t problemami. - Zwrócił się Ellej do obu stron. - No to my się bierzemy do roboty. - Stwierdził po czym postawił Mugena na nogi i ruszył w stronę statku szukając kogoś kto by im powiedział co gdzie i jak.

Zarówno Ellej, jak i Mugen zostali od razu zaciągnięci do przenoszenia skrzyni. Zostali pokierowani do luku bagażowego pod pokładem statku. Zmierzając w tamtą stronę nie widzieli nikog, kto mógłby być jakąś ważną osobistością, poza kapitanem statku, który stał na swoim mostku, przy sterze i wyraźnie analizował coś na rozłożonej w rękach mapie. Nim oboje zeszli do luku bagażowego, zauważyli, że w kajucie kapitana, pod kapitańskim mostkiem, w oknach tliło się światło świec, jak również widać było cień dość postawnej sylwetki. Po dostaniu luku bagażowego, Ellej i Mugen widzieli, że na tym piętrze luku było jeszcze dość sporo poodpinanych od zabezpieczeń skrzyń, które mieli zacząć wynosić razem z innymi marynarzami. Ostatnia para marynarzy, która brała właśnie skrzynię w ręce i wychodziła, mijając Elleja i Mugena poinformowała ich, które partie skrzyń są wynoszone, za które zarazem powinni się brać przy wynoszeniu. Para marynarzy potem wdrapała się po schodach na pokład statku, tym samym znikając dwóm działającym pod przebraniem adeptom z oczu. Ci teraz byli przez chwilę sami w luku bagażowym, co jednak przy dość płynnym ruchu marynarzy nie będzie trwać wiecznie, ani też długo.

Mugen poszedł na czujke przygotowany do nucenia i sygnalizowania Ellejowi o potencjalnych zagrożeniach.

- JAkieś łzy Jaka mają w tych butelkach. Biedne zwierzęta. Do płaczu je gnoje zmuszają. - Powiedział szeptem Ellej. - Ale ogólnie wyglądają jakby nie miały żadnych etykiet, a za to należą się jakieś kary finansowe. A co jeżeli wywołują biegunkę? - Stwierdził po czym machnął ręką na Mugena, aby ten pomógł mu ze skrzynią. W drodze na wóz dokładniej ogląda część statku gdzie siedzi w pokoiku niby jakaś ważna osobistość i zapamiętuje ustawienie wszystkich strażników i obserwatorów.

Po zamknięciu skrzyni obaj adepci działający pod przykrywką wynieśli wziętą przez siebie przed chwilą na celownik skrzynię z medykamentami. Gdy znajdowali się z Nią na pokładzie, z kajuty, w której paliło się światło świec, wyszedł nagle doś tęgi, rosły i dobrze zbudowany mężczyzna, który w porównaniu do wcześniej podanego rysopisu Hazuny, zgadzał się w swoim wyglądzie jedynie z blizną w okolicach prawego oka, zarostem i kolorem włosów. Był to mężczyzna spokojnie powyżej 40-stki, dobrze zbudowany, o krzaczastych zawijających się ku górze brwiach i długich, czarnych włosach, które pod słońcem przybierały odcień ciemnego brązu. Odziany był w jedwabne, złote kimono, pod którym wyraźnie widać było, że nosił strój składający się z luźnej białej koszuli i spodni, upiętych przy kostkach dość nietypowymi drewnianymi sandałami, które po części nachodziły mu na kostki, lecz nie ograniczały swobody ruchów jego stóp. Zaraz za mężczyzną wyłonił się z pomieszczenia, będący w dość wyraźnym kontraście do mężczyzny, chudy, niski, odziany w garnitur urzędnik, który nie prezentował sobą choćby 5% tej stanowczości i pewności siebie, co mężczyzna w kimono.
- P-p-panie Hazuna, najmocniej przepraszam, że przeładowanie tak wolno idzie i że dopiero zaczęliśmy, ale część konwojentów wycofało się z zawartej z panem umowy i nie zjawiło się na miejscu, przez co musieliśmy kombinować innych, którzy wykonają to zada... - w tym momencie przerwał, gdy mężczyzna w kimono, który został przed chwilą nazwany Hazuną niemalże zastrzelił go swoim zdenerwowanym i nagle rzuconym spojrzeniem - urzędnik zdawał się zostać odepchnięty w tył owym spojrzeniem, nagle blednąc i wydając z siebie kilka kropel potu na swoim czole.
- O-o-obiecuję, że zdążymy jednak na czas! - zawołał urzędnik, jakby prosił o łaskę.

Ellej zdaje się zdał może nie wybitnie regulaminowy, rozsądny czy estetyczny raport ale zrobił to na czas żeby ta druga ekipa, której podobno gdzieś się spieszy mogła przejść do swoich zadań. Czyli ruszyć tyłki z foteli, odstawić alko i zrobić cokolwiek. A właśnie skoro już o alko mowa to wypadało by wydostać się jakoś sprawnie z tego miejsca i dokończyć tę Ellejową butelkę.
- Starczy tej roboty. - Jęknął na głos po czym wtrącił po cichu: Zwijamy skrzynkę i... - Idziemy pić! Dawać nam piniądze, cośmy je uczciwie zarobili!
Oczywiście jeżeli nie będzie sposobności zawinięcia tak dużego przedmiotu to odstawią go tam, gdzie w założeniu powinni ale spróbować i rozejrzeć się za sposobnością przecież nie zaszkodzi prawda? Szczególnie, że kilka sztuk może okazać się potrzebne dowództwu a sądząc po zamieszaniu jakie spowodowały cała reszta na pewno będzie dosyć cenna i będzie można sprzedać ją gdzieś na boku. Oczywiście logicznie podchodząc do zagadnienia mogliby zostać tam wśród załogi przyczajeni jako robole i w trakcie akcji przechwytująco-aresztującej (czyt. zadymy i mordobicia) stanowić niezły element wsparcia / zaskoczenia / sabotażu. Mogli. Byłaby to dobra strategia. Mimo wszystko rozkazy były inne a z rozkazami się nie dyskutuje. Zazwyczaj. No, powiedzmy tylko teraz z nimi Mugen nie będzie dyskutował bo pracować więcej niż musi mu się nie chciało a i raz po ryju dzisiaj dostał, wystarczy.

Misja byłą wykonana więc nie było sensu tutaj dłużej siedzieć. Więc wziąwszy zapłatę zszedł ze statku i udał się w pierwszą boczną uliczkę gdzie mógł wrócić do swojej oryginalnej postaci. - No Mugenie. Mam nadzieję że po tej akcji wlepią nam tych geninów. Jeżeli dobrze rozumiem to teraz musimy już tylko spokojnie poczekać na resztę ludzi, którzy zajmą się resztą. - Odpalił fajkę i z ukrycia obserwował czy na statku nie dzieje się coś ciekawego. Miał przym tym nadzieje że Mugen nie spróbuje popełnić samobójstwa bo za mało mu zapłacili czy coś.

Za plecami obu adeptów nagle zabrzmiał głos Teu
- Jak wam idzie?
Niespodziewanie stojący tuż za nimi egzaminator, który spoglądał w tym samym kierunku co adepci, mógł zapewne ich zaskoczyć zwłaszcza, iż Ci byli zajęci obserwowaniem przeładowywania towaru. Teu nie czekał jednak na odpowiedź adeptów. Gdy "Hazuna" zszedł z pokładu statku na molo w obecności urzędnika, wskazał adeptą pewien szczegół związany z jego ręką, której mieć nie powinien.
- To drewniana proteza. Zauważcie, że nie rusza palcami. Człowiek normalnie i mimowolnie rusza nimi nawet wtenczas, gdy nic nie trzyma w dłoniach, lub nie używa do niczego rąk. Udało wam się zdobyć choćby butelkę tego, co jest w skrzyniach? - zapytał spoglądając najpierw na Ellej'a, potem na Mugena.

S nie mogę otworzyć Twojego spoileru "Ellej & Mugen: "

Mający już dosyć całej tej zabawy Mugen sytuację podsumował w sposób dosyć prostolinijny.
- Cel zlokalizowany, tożsamość potwierdzona. Zlikwidować?
Brakowało tu tylko okienka wyboru [TAK/NIE] wiszącego przed oczyma dowódcy. Prosta decyzja i żadnych więcej opcji, kombinowania i smęcenia. Wystarczy, że za uczciwe noszenie skrzynki dostali zbyt mało kasy, żeby kupić za nią wódkę. Tak być nie może, tak się nie godzi. Tak być nie będzie piekieło, piekieło bum.

Obaj panowie zgarnęli swoje wyposażenie, pożegnali się z nauczycielem i ruszyli w wesoły, energiczny spacer w kierunku brzydkiej wiochy - czyli Konohy.

ZT. Wychodzę stąd. Idę do Konohagakure no sato a dla precyzji do Ensei no mise. Ellej też to robi.

http://www.riseofshinobi.pun.pl/viewtopic.php?id=796