W zagajniku, jak to w miejscu z dużą ilością drzew było dość ciemno. Dodatkowo, mając na uwadze pogodę, która nie była najprzyjemniejsza było tu wręcz mrocznie. Młody chłopak błąkał się pomiędzy drzewami w poszukiwaniu niewielkiego pieska, a każde mijane drzewo wyglądało tak samo jak poprzednie. Nie dziwnym było, że po kilkunastu minutach Krajan stracił orientację i tak naprawdę nie wiedział z której strony przyszedł.

Chwilę po pojawieniu się ptaszka Krajana zza krzaków wyskoczył piesek.
-Ale mam nosa, znalazłem Cie. - przywitał się z chłopcem i ruszył przed siebie. Nagle wszystko wydało się być na swoim miejscu, okazało się, że Krajan wcale nie był daleko od drogi. Widocznie to była tylko chwilowa niedyspozycja lub pierwsze objawy braku orientacji w terenie.
Pogoda niestety nie zmieniała się i dalej była najbardziej nieprzyjemną częścią dzisiejszego dnia.
-Jesteś już gotowy? Możemy ruszać? - zapytał podekscytowany psi towarzysz, gdy razem maszerowali w stronę transportu. (Statek lub wóz)

-Ręce przy sobie. Nie to, że nie lubię być głaskany, ale jesteśmy w pracy - mruknął pies, odsuwając się delikatnie od na wpół wyciągniętej ręki Krajana.
Po chwili obrócił się i ruszył przed siebie, upewniając się od czasu do czasu, że gennin za nim podąża. Po chwili zagajnik się przerzedził, ukazując obrzeża portu Degarashi z ulicami biegnącymi do wszystkich dzielnic tej wioski portowej.
-Jesteś pewien, że masz wszystko co może być Ci potrzebne do misji? Później może nie być okazji na zakupy - upewnił się piesek, czekając na odpowiedź Krajana.