Rozwój cechy A3 Gałęzi Chakry: 2 post
Koncentracja: 2/5

Po chwili wróciłem do ludzkiej postaci.
{ Jeszcze raz... To musi być wyćwiczone jak pisanie, chodzenie, mówienie... } moje myśli determinowały moje działanie. Powtórzyłem więc czynność, tym razem jednak podkręcając poziom Bunshin z 2 kopii na 4. Po raz kolejny padła seria 4 gestów zakończonych gestem psa, a po wyzwoleniu chakry w odpowiednich porcjach, nastąpił większy wybuch dymu wokół mnie. Spojrzałem, a przede mną stały 4 moje repliki zachowujące się idealnie jak ja i naśladujące moje ruchy. Widząc to jednak stwierdziłem że nakazując im robić dokładnie to co ja jest nieco tzw. pójściem na łatwiznę, dlatego w celu skupienia się złożyłem gest barana, po czym siłą woli nakazywałem kopiom robić różne czynności. W efekcie dostrzegłem, że pod tym względem mam stanowcze braki. Poza tym dostrzegłem również pewną słabość w tym sposobie używania techniki.
{ Gdy skupiam się na kontrolowaniu replik, sam staję się łatwym celem, gdyż nie mogę się dokładnie skupiać zarówno na sobie, jak i na nich... } myślałem spokojnie w międzyczasie.
Na początek postanowiłem spróbować podzielić grupę replik na dwie 2-osobowe i każdej grupie dyrygować inne czynności, lecz wychodziło to dość nieskładnie.
{ Trudniejsze niżby się wydawało... }
Dalej z niezmiennym uporem jednej grupie nakazywałem trenowanie ciosów pięściami, drugiej zaś wykopów z półobrotu. Wszystko starałem się dopiąć tak, by obie grupy robiły swoje czynności równocześnie, w efekcie jednak wychodziło tak, że byłem w stanie skupić się to na jednej czynności, to na drugiej, w efekcie jedna grupa zawsze się zawieszała, aż w końcu doszło do tego, że utraciłem kontrolę nad częścią swojej chakry, przez co jedna grupa odpowiedzialna za ciosy pięściami najzwyczajniej w świecie rozpłynęła się w powietrzu. Druga grupa, nad którą utrzymałem kontrolę, zaprzestała wykopów, lecz wciąż stała i trwała w swej formie.
{ Cierpliwości... } powtarzałem swoje motto, nie zrażając się nieudaną próbą.

Chakra: 10000

Rozwój cechy A3 Gałęzi Chakry: 4 post
Koncentracja: 4/5

Po odpoczynku postanowiłem wrócić do treningu. Skupiłem się ponownie, po czym składając odpowiednią sekwencję gestów, ponownie wyzwoliłem Chakrę w 4 porcjach, które przybrały mój wygląd w wybuchu kłębu dymu.
- Zacznijmy raz jeszcze... - powiedziałem sam do siebie, po czym zaś składając gest barana (tylko w celu własnej koncentracji) zacząłem ponownie "wydawać replikom polecenia" - jedna grupa miała za zadanie uderzać powietrze pięściami, druga wykonywać wykop z półobrotu. Mimo odpoczynku i skupienia efekt wciąż był niezadowalający. Kilka prób pogodzenia ze sobą dwóch różnych czynności klonów kończyła się jak zwykle albo nieudolnym wykonywaniem swojej powinności przez jedną grupę, albo drugą. Po kilku próbach ponownie straciłem część kontroli, przez co grupa odpowiedzialna za wykopy rozpłynęła się w powietrzu. Druga na szczęście została, choć też było blisko do utraty i nad nimi kontroli.
{ Cierpliwości... } powtarzałem do upadłego swoje motto. Ponownie złożyłem gesty, po których pojawiły się dwie do kompletu repliki.

Chakra: 6000

Rozwój Cechy C1 [Wojownik I] Gałęzi Chakry: Post 1
Wytrwałość: 1/5

Następną, najważniejszą rzeczą, jaka była dla mnie do zrealizowania, była moja biegłość w Taijutsu. Drewniany pal obwiązany słomą wydawał się być idealnym materiałem treningowym na pierwsze w tym kierunku ćwiczenia. Wziąłem głębszy wdech i wydech, po czym przyjmując swoją bojową postawę, ustawiając się lewym bokiem w stronę pala, na nogach ugiętych w kolanach z lekkim rozkrokiem, z prawą ręką o otwartej dłoni przy prawym biodrze, lewą zaś wysuniętą przed siebie, wpatrywałem się przez chwilę w ów pal drewna. Zamknąłem jeszcze na chwilę oczy, po czym gdy je otworzyłem, ruszyłem w jego stronę, tuż przed nim robiąc wyskok i wyprowadzając tak wysokie kopnięcie prawą nogą w bok mojego treningowego celu. Poczułem, jak słoma, którą był obwiązany amortyzowała siłę mojego uderzenia tak dobrze, że nie czułem, iż cios był mierzony w drewniany pal. Opadłem na ziemię i od razu po tym, tą samą nogą z półobrotu wymierzyłem kopniecie prosto w środek powierzchni obwiązanego słomą słupa.
{ Moim celem będzie zadać takie uderzenie, bym poczuł, że pod spodem jest twarde drewno... }
Cel, który sobie postawiłem za nadrzędny w tym treningu, moim zdaniem odpowiadał temu, co chciałem osiągnąć na tę chwilę w treningu z Taijutsu. Po tym prostym kopnięciu przeszedłem do swojej postawy, tyle że tym razem prawym barkiem do przodu, po czym robiąc lewą nogą krok w przód, chcąc przejść do lewego barku, lewą ręką, której dłoń zacisnąłem w pięść, wymierzyłem proste uderzenie w swój cel. Ciosy nie były póki co szybkie, ale z pewnością wkładałem w nie dużo siły. Tym razem również nie poczułem, że uderzam "przeciwnika" - słoma wciąż zatrzymywała impet moich ciosów. Po tym ciosie, nie czekając ani chwili dłużej, wykonałem kolejny półobrót w prawo, prawą ręką wyprostowaną w łokciu, a konkretniej jej przedramieniem, zadając kolejne jak na moje możliwości silne uderzenie w bok drewnianego palu, oczywiście cała siła zaś została pochłonięta przez roślinną osłonę.

Chakra: 6000

Rozwój Cechy C1 [Wojownik I] Gałęzi Chakry: Post 3
Wytrwałość: 3/5

Seria za serią, co kilka serii kilkunastosekundowa przerwa i od nowa. Sekwencje ciosów na zmianę rozpoczynane to z prawego, to z lewego boku, zaczęły mi powoli wchodzić w krew, aczkolwiek wiedziałem, że aby stały się one odruchem, bez tego nieustannie odczuwanego dziwnego spięcia, to przede mną było jeszcze sporo prób do wykonania. Słoma na palu drewna wciąż skutecznie amortyzowała siłę każdego ciosu, zaś ja niestrudzenie zadawałem kolejne.
{ Czy Hokage faktycznie mówił prawdę na temat Krajana, czy tylko powiedział mi to, co chciałbym usłyszeć jako jeden z milszych scenariuszy tego, co się wydarzyło? Z jednej strony informacja o ciotce była dość wiarygodna, gdyż wspominaliśmy o niej z bratem bodajże tylko raz, a dokładniej podczas przesłuchania, które robiono nam pod bramą wioski, gdy wraz z Bratem niemalże doczołgaliśmy się idąc na nogach kilkanaście kilometrów z Shizukany, wtedy już zniszczonej w wyniku wojny. Po 3 latach ciężko by było, by Hokage znał taką informację. Z drugiej zaś strony mogło być tak, że osoby, które wtenczas nas przesłuchiwały, gdzieś to odnotowały, a Hokage przewidując moją wizytę prędką lub późniejszą w czasie, kazał sobie zebrać na nasz temat wszelkie informacje, a w nich również te z ówczesnego przesłuchania... }
Analizowałem w myślach, jednocześnie wprawionemu w trans ciału pozwalając spokojnie wykonywać opisane wcześniej serie ciosów.

Chakra: 6000

Rozwój Cechy C1 [Wojownik I] Gałęzi Chakry: Post 5
Wytrwałość: 5/5

W przeciągu kilku minut wykonałem ok, 20 serii takich uderzeń, czułem jednak, że dłużej mój trening już nie potrwa, gdyż ciało miało coraz mniej sił. W takim razie przede mną na dziś zostały jeszcze 2 serie, by na spokojnie mieć siły, by dojść do domu, oporządzić się i pójść spać. Tak więc zacząłem całą procedurę wpierw od lewej ręki - prawej nogi, po czym była zmiana na prawą rękę - lewą nogę, wciąż jednak bez rezultatu, za to ciosy były już tak dokładne i celne zarazem, że miejsca, na które spadały na pal, były wyraźnie odkształcane w słomie, która potrzebowała tych kilkunastu sekund mojej przerwy, by wrócić do pierwotnego kształtu. Patrzyłem na pal, na jego słomianą oprawę podpierając się rękoma na kolanach ugiętych lekko nóg, łapiąc głębsze wdechy i robiąc spokojne wydechy.
{ Nintaj... Nintaj...} po tym słowie powtarzającym się echem w mojej głowie zamknąłem na chwilę oczy, skupiając się i jak najbardziej chcąc zniwelować siłą woli spięcie, które jeszcze gdzieś w zakamarkach mięśni odczuwałem. Gdy udało mi się je zniwelować, otwarłem oczy.
{ Ostatni dziś raz... } pomyślałem i rozpocząłem ostatnią serię - lewą ręką prosto w cel, prawym przedramieniem z półobrotu w bok, po czym lewym przedramieniem to samo, kończąc wreszcie prawym kopnięciem w bok, potem z półobrotu prosto w cel i na sam koniec...
{ No daj się w końcu trafić! } wymierzyłem ostatni z determinacja kop w bok palu nagle... Poczułem, jak siła tego ostatniego kopnięcia przebrnęła przez słomianą zaporę i dotarła do pala, co wyraźnie poczułem bólem na swoim piszczelu. Mimo tego bólu, na mojej twarzy wymalował się uśmiech radości.
{ Cierpliwość popłaca... } pomyślałem zadowolony.
Po dłuższej przerwie zdecydowałem, że nie mam już sił na dalszy trening, dlatego też postanowiłem udać się do swojego domu i tam odpocząć.

Następna lokacja: Mieszkanie nr 15

Chakra:6000