Wokół nie było widac żadnych istotnych wskazówek mogących wskazać kierunek w jakim zniknął Kato.
Po drużynie też słuch zaginął, najwidoczniej byli zajęci czyms innym, gdzieś indziej...

Wśród stert porozrucanych pudeł, większość okazała sie całkowicie pusta lub wypełniona kawałkami gazet.
Jednakże Arui natrafił na jedno pełne pudełko, wypełnione małymi pigułkami o kolorze szkarłatu...

Po dłuższym czasie z lasu wyłonili sie towarzysze chłopaka, a wraz z nimi Kato i niesiony przez Uchiyamadę, niezidentyfikowany mężczyzna.
- Dobrze Ci poszło Arui, prawie nam klienta porwali... - powiedział starszy shinobi nieco, a własciwie to bardzo zgryźliwie.
Kurumi milczała podążając tuż obok kupca.
- A mój towar diabli wzieli, ciekawe jak się wytłumaczę moim kontrahentom -zawodził zdenerwowany Kato.

- Ogarnijmy to co zostało, tego delikwenta wrzucamy na pake i ruszamy w dalsza drogę - zakomenderowała Kanzaki, całkowicie spokojnie.

- O, widzę że też miałeś tu ciekawie. No dobra, niech Ci będzie, nie Twoja wina, a przynajmniej nie całkowicie - odparł Uchiyamada chłodno.
Mężczyzna najwyraxniej miał problem z kontaktami miedzyludzkimi bo w podobny sposób odnosił sie do wszystkich ludzi.
- Co przewożę? Trochę tego, troche tamtego, a w głównej mierze leki... - odpowiedział Kato, niemal recytujac treść swoich słów.
Kanzaki zblizyła się do reszty, zatrzymała i be wahania chwyciła kupca za bark, dosyc mocno.
- Wsiadaj na wóz i następnym razem nie waż sie oddalać od osoby która Cie pilnuje - rzekła ostro i zdecydowania, a nastepnie zakomenderowała
"wymarsz".
- Ruszamy, czas nagli

Dziewczyna dyskretnie odwróciła sie w kierunku chłopaka i lekko sie usmiechnęła, a nastepnie udajac że czegoś szuka schyliła się w jego kierunku.
- Tak? - zapytała cicho, tak aby nikt o prócz Aruiego jej nie usłyszał.

Dziewczyna odebrała pigułkę i w sposób nie wzbudzający podejrzeń uważnie sie jej przyjrzała.
Zrobiła jedynie nieprzenikniona minę i schowała pigułkę do kieszeni, a następnie powróciła do swojej poprzedniej pozycji.
- Jeszcze kilak kilometrów i bedziemy na miejscu - powiedział w międzyczasie Kato.
Dalsza droga upływała w ciszy i spokoju, gdy na horyzoncie, w oddali dało się zauważyć sporych rozmiarów osadę, znacznie
mniejszą niż Konoha, jednakże na tyle dużą by nie nazwac jej wsią.

Powóz powoli wjechał do wioski, która właściwie nie była ogrodzona, nigdzie też nie było widać strażników.
- Zbliża się noc więc najlepiej bedzie jeśli odpoczniemy, a dalszą droge pokonamy jutro. W międzyczasie odstawimy na jakiś czas tego delikwenta do miejscowego
aresztu, a w drodze powrotnej go ponownie zgarniemy. Arui, poszukaj jakiegoś nocelegu i miejsca gdzie mozna coś zjeść. Weź ze sobą Kato, my zajmiemy sie wozem i całą resztą - Kanzaki wygłosiła krótka przemowę, po czym dyskretnie przywołala Aruiego, a sama lekko oddaliła sie od wozu.
- Miej na niego oko, te pigułki wyglądają podejrzanie. Nie możemy jednak wykluczyć, że są to najzwyczajniejsze leki, o ktrych wspominał - powiedziała na tyle cicho by przypadkiem nikt nie usłyszał ich rozmowy.

- Powiedziałbym że zdam się na Twój gust ale musiałbym byc głupcem by to robić. Co Wy prości shinobi wiecie o dobrych hotelach - zakpił kupiec idąc tuż obok młodego konoszańskiego ninja.
Dwójka przybyszów szła przed siebie, mijając tubylców, którzy wydawali się jakby nieobecni, co i rusz na nich wpadając.
Ponadto byli wyjątkowo powolni i apatyczni. Co prawda nie wszyscy ale spora wiekszość. Było to na tyle dziwne, że Arui nie mógł nie zwrócic na to swojej uwagi.
Po krótkiej chwili chłopak dostrzegł tabliczkę z napisem "Hotel" i innymi słowami, niestety napisanymi w nieznanym mu języku.
Tabliczka ta była właściwie drogowskazem, wskazującym kierunek i odległość do hotelu. Mianowicie należało skecic w prawo, w niewielka uliczkę, a następnie podążac przed siebie jakieś 150 metrów.
- Jak myślisz? Ten bedzie dobry? - ponownie zakpił Kato.

Kato uśmiechnął sie pod nosem i skręcił w boczna uliczkę, zmierzając wprost do hotelu.
- Tak, myślę że to bardzo dobry hotel... - powiedział z kamiennym wyrazem twarzy.
Idąc boczna uliczką, dwójka podróżników również spotkała kilka osób z zamglonymi oczyma, ale ich stan zdawał się jeszcze gorszy niż tych
spotkanych na drodze głównej. Niektórzy siedzieli na ziemi, oparci o ściany. Inni niemal słaniali sie na nogach. A wszystkich łączył błogi
uśmiech na twarzach.

Po krótkiej chwili Arui wraz z towarzyszem znaleźli się przed wejściem do hotelu, który od zewnątrz wyglądał, jakby to powiedzieć dość ekstrawagancko.
Mianowicie wejście było dość dużą bramą o zdobionych filarach, wszędzie sporo było małych okien w kształcie serc, a zewnętrzne ściany budynku były
w kolorze szkarłatu.
- No to wchodzimy, załtawiaj co trzeba i idziemy jeść oraz pić, właściwie pić przede wszystki - nagle rozgadał sie Kato, wchodząc do środka budynku.