Ishina, która wprawdzie była nie lada zmęczona podróżą i powinna zrobić sobie przerwę, nie mogła usiedzieć na miejscu i niesiona ciekawością tego miejsca, czym prędzej poczęła rozglądać się tu i "ówdzie", zagłębiając się coraz to bardziej w pomieszczenie. Tak zmierzając, nie mogła połapać się, kiedy dokładnie znalazła się na pierwszym piętrze. Wygląda na to, że z lekka zaintrygowana miejscem, brnęła po schodach do góry, aż w końcu trafiła tam, gdzie z pewnością wstęp miały już o wiele bardziej wyspecjalizowane jednostki. Najnormalniejszą reakcją byłby powrót na stare miejsce, jednak przed wykonaniem czynnością powstrzymał ją pewien dziwny dźwięk, dochodzący z sąsiedniego pomieszczenia... Z pewnością przypominał krzyk, jednak raczej nie taki, jak pospolicie był ogarniany... Bardziej tworzony był gdzieś na wzór ulgi... Jakby wszelkie bóle i cierpienie znikały za tymi białymi drzwiami, które na dobór tego miały w sobie lukę, która w jasny sposób mogła pokazać, co tam się teraz odbywa.

Tak. Jeśli otrzymujesz dawki na poszczególne statystyki, to tak teraz będziesz mieć zapisywane w KP. U Ciebie występuje to tak, że masz 10 siły, zyskałaś 5 punktów, więc jeszcze 5 i będziesz miała +5 do trenowanej statystyki. Czyli w skrócie: [0/10] +5 podróż = [5/10].

Ciekawość była zdecydowanie bardzo negatywną cechą, ponieważ popychała raz za razem różne istoty do wielu sytuacji, w których nie powinni się znaleźć. Ishina, mając wprawdzie określony cel - odpoczynek, postanowiła jednak zaryzykować i rozpocząć samodzielne szperanie po budynku. Taka czynność zaprowadziła ją do pewnego miejsca, a konkretnie małego pomieszczenia, za którym coś się odbywało. Nie mogąc się powstrzymać pokusie, młoda Kunoichi postanowiła zaryzykować i zobaczyć, co się w "ów" pokoju dzieje. Tak zbliżając wzrok do małej szparki, dostrzegła gdzieś w oddali stół, na którym leżał mężczyzna, i co najdziwniejsze... Leżał on na brzuchu, mając w zębach pewnego rodzaju gryzak, który najpewniej pozwalał mu jako tak znieść ból. I kontynuując oglądanie, ku jej zaskoczeniu zobaczyła jeszcze jedną osobę - w tym przypadku ciemnowłosą kobietę, która ubrana w biały fartuch, śmiała się szyderczo, poprawiając swoje rękawiczki na dłoniach. Wygląda na to, że Ishina natrafiła na jakiś zabieg, tylko jeszcze nie wiedziała za bardzo na jaki. Nie chcąc stracić ani jednego szczegółu, ciągle obserwowała i akcja dalej brnęła do przodu. Ku jej zdziwieniu lekarka ruszyła w stronę blatu, z którego wyjęła jakiś metalowy przedmiot, kształtem i ogólnymi wymiarami przypominający pałkę do ubijania ziół. Kobieta kierując swój wzrok na przyrząd oblizała się na wargach i śmiejąc się przy tym leciutko zaszła za pacjenta i już nie można było nic więcej zobaczyć, ponieważ szpara więcej nie odkrywała.
Ishi, nie wiedząc zbytnio, czy ma chęć jeszcze bardziej uchylić drzwi, niespodziewanie zaczęła słyszeć z pomieszczenia głośny krzyk... Gdy zajrzała powtórnie, dostrzegła, że mężczyzna niebywale cierpi i swoją miną wręcz nawołuje o pomoc...

Dziewczyna, nie chcąc za bardzo ryzykować własnym zdrowiem, gdyż nie wiadomo, co mogło się dziać w niedostępnym pokoju, postanowiła pędem ruszyć w kierunku recepcji. Szybko przemierzyła na swojej drodze blokadę, w postaci kilkunastu schodów, po czym dotarła do blatu, starając się nawoływać kogokolwiek, lecz z początku odzewu było żadnego. Wygląda na to, że trafiła na puste pomieszczenie, z którego najprawdopodobniej większość, a może nawet i cały personel wybył...? Nie wiadomo, czy była to jakaś przerwa, czy może po prostu każdy poszedł pracować, jednak sytuacja była rzeczywiście problematyczna, a czasu coraz mniej, bo w końcu ktoś tam cierpiał. W końcu jednak, gdy miała pójść i sama załatwić sprawę, niespodziewanie dostrzegła wychodzącą z sąsiedniego pomieszczenia, recepcjonistkę, która niedawno obsługiwała jej przyszłego mentora. Kobieta weszła sobie spokojnie za blat, siadając na mięciutkim foteliku i otwierając gazetę. Chyba jeszcze nic nie wiedziała o rzeczach dziejących się na górze.

Kobieta zrobiła wyjątkowo zaskoczoną minę, gdy dziewczyna przekazała jej takie, a nie inne informacje. Nie mając kompletnie pojęcia, że w szpitalu mogą dziać się podobne tego typu rzeczy, musiała czym prędzej zainterweniować. Spojrzała na Ishinę, chwilę później wychodząc przed ladę i stając dokładnie obok niej.
- Nie wiem, co się tam dzieje, ale jeśli to, co mówisz jest prawdą, to trzeba szybko się tam udać i to sprawdzić. Chodź ze mną... Razem sprawdzimy, co i jak! - Wykrzyczała, wręcz siłą chwytając dziewczę za rękę i razem z nią mknąć z powrotem na pierwsze piętro. Pani recepcjonistka była wyjątkowo sprawna, gdyż praktycznie po kilku chwilach obie bohaterki znalazły się tuż przed drzwiami, za którymi dalej dobiegały dziwne dźwięki. Szpara oczywiście nic ciekawego dalej nie pokazywała, więc, aby się czegoś dowiedzieć, trzeba było sprawdzić.
- Wygląda na to, że miałaś rację... Ale żeby krzywdzić kogoś... I to nasza pani doktor...? Niemożliwe... - Rozmyślała na głos, bowiem tylko poszczególne twarze mogła dostrzec przez dziurę, a efekty działań drugiej kobiety już były zablokowane. - Nie ma wyboru... Będziemy musiały pewnie walczyć... Tylko, że przeciwnikiem będzie wyspecjalizowany medyk, który z naszym ciałem może zrobić bardzo nieprzyjemne rzeczy... Masz oręż...? Wyjmij go... Może się przydać... - Mruknęła, sama rozpinając płaszcz i ręką sięgając do torby... Gdy skończyła, ponownie spojrzała na Ishinę, pytając ją wprost. - Jesteś gotowa...? - Musiała dostać jasną odpowiedź. Od niej bowiem należało, czy można już atakować.