Narita nie miała zielonego pojęcia o czym mówi nauczyciel, nie wiedziała też czego ma się spodziewać po tych zajęciach. Usiadła w przedostatniej ławce i czekała na resztę towarzyszy. Zastanawiała się nad słowami sensei'a po czym odważyła się spytać.
- O jakim incydencie mowa?

Sog podążył za resztą klasy na zajęcia z Taijutsu. Czuł, że to może być materia, w której będzie mógł się wykazać. Często spędzał bowiem długie godziny na ćwiczeniu walki wręcz. Co prawda jego klanowy styl walki różnił się od normalnego, jednak i tak powinno mu być łatwiej przyswoić te zdolności. Pierwszym co rzuciło mu się w oczy, był fakt iż nauczyciel wydawał się być jakby nieobecny. Nie potrafił ukryć faktu, że coś go trapi. Był to dosyć zastanawiający fakt, szczególnie, gdy wspomniał o incydencie. Narita zdążyła już zadać pytanie, które rozwiałoby większość wątpliwości. Nie pozostawało już nic innego, jak tylko czekać na odpowiedź.

Dziwna sprawa. Uczeń Akademii Shinobi, który był w stanie zamordować dwóch nauczycieli? Dość nie spotykana sprawa. A co jeżeli to rzeczywiście nie był uczeń? Czy jest możliwym, aby ktoś celowo wysłał tu wyszkolonego wojownika, aby ten pod przykrywką dokonał zamachu? Całą ta sprawa jest zbyt dziwna. Coś mi tu nie pasuje. Na pewno istnieje jakiś głębszy powód tego zajścia. Ale nawet jeżeli nauczyciele wiedzą coś na ten temat, to nie podzielą się poufnymi informacjami z uczniami. - Właśnie takie myśli kłębiły się w głowie chłopca. Cała ta sprawa wydawała mu się dziwna i gdzieś w głębi przeczuwał, że to jedynie preludium do znacznie gorszych zajść, jakie mogą mieć miejsce w przyszłości. Czyżby jego matka miała rację i pokój trwał już zbyt długo. Czy już znaleźli się ludzie, którym obecny stan rzeczy był nie na rękę i postanowili wywrócić świat do góry nogami?
W tym momencie jednak Sog musiał przerwać swoje rozmyślania, ponieważ zajęcia rozpoczęły się na dobre. To w jego stronę padło pierwsze pytanie na temat Taijutsu.
- Taijutsu to sztuka walki wręcz, bez użycia broni. Jej podstawy powinni znać wszyscy wojownicy Shinobi, ponieważ istnieją sytuacje, w których właśnie ten styl walki może mieć przewagę nad technikami Ninjutsu. Wymaga to jednak wielu ćwiczeń. Trzeba dbać o swoje ciało, ponieważ to od jego stanu zależy efektywność tychże technik. Na ogół chodzi o to, aby zadać jak największe obrażenia fizyczne. Istnieją jednak style walki wręcz, w użyciu których nie jest to najważniejsze.

Sog postanowił poobserwować najpierw walczące dziewczyny, jednak te nie przejawiały raczej chęci, aby zaczynać. Po dłuższej chwili chłopak postanowił nie tracić więc więcej czasu. Istniał delikatny problem, dotyczący jego Taijutsu. Otóż do tej pory ćwiczył głównie podstawy swojego klanowego stylu walki, takie jak ustawienie, oddechy, oraz technikę wyprowadzania ciosu. Zasady zwyczajnego Taijutsu znał głównie z teorii. Jednak zawsze musi być "ten pierwszy raz". Chłopak starał się przypomnieć sobie podstawy, jakie przekazywał mu ojciec. Postanowił, że wykorzysta swój jedyny atut - Fakt iż jest od swojego nauczyciela (prawdopodobnie) niższy. Najlepszym miejscem do ataku będą więc nogi. Nie można było jednak wykonać tak otwartego ataku. Dlatego też gdy chłopak brał rozpęd, symulował chęć uderzenia pięścią w twarz, by w ostatniej chwili wykonać wślizg. Jeśliby mu się to udało, to następnym krokiem powinno być zaatakowanie korpusu przeciwnika, wybitego z równowagi..

Sog od początku potyczki był pewien, że to nie będzie nic prostego. Jego nauczyciel miał przewagę umiejętności i doświadczenia. Był w statnie z łatwością odczytać ukryty atak i niemal błyskawicznie wyprowadzić kontrę. W normalnych warunkach coś takiego powinno wzbudzić podziw i respekt, jednak w obecnej sytuacji rozważniej byłoby się skupić na nodze Futaru, która zmierzała w kierunku twarzy chłopaka. Czy nauczyciel naprawdę próbował zrobić mu krzywdę, czy to tylko podpucha. Nie było czasu, aby się nad tym zastanawiać. Kontratak w chwili obecnej był bez sensu. Najpierw trzeba uniknąć ciosu. Sog postarał się więc przeturlać, aby zniknąć z linii ciosu. Jeśliby mu się to udało, to w obecnej sytuacji mógłby jedynie postarać się podciąć swojego przeciwnika. Jednak było to na tyle oczywiste, że istnieje stuprocentowe prawdopodobieństwo porażki. Najlepiej więc byłoby uciec na odległość około dwóch metrów i stanąć z powrotem na nogi.

Kiedy chłopakowi udało się stanąć na równe nogi, dotarły do niego słowa nauczyciela.
- Jednak trzeba również mierzyć siły na zamiary. Gdy sytuacja zmusza do desperackiego ruchu, który i tak nie ma szans na powodzenie, lepiej wycofać się i na spokojnie obmyślić nową strategię, zamiast brnąć za ciosem w nadziei, że może się jednak jakoś uda. - Odparł Sog.
Po tym krótkim komentarzu postanowił zaatakować jeszcze raz. Tym razem jednak, zamiast skupiać się na jednym ataku, wolał doprowadzić do dłuższej wymiany ciosów, która pozwoliłaby mu bliżej określić styl walki przeciwnika. Powolnym biegiem zbliżył się do nauczyciela i zaczął wyprowadzać kolejne ciosy, bacznie obserwując reakcje i kontrataki, aby w rzazie potrzeby móc im zapobiegać.

Ważna lekcja, jaką Sog na pewno wyciągnie z tych zajęć jest taka, że nie warto słuchać przeciwnika, ponieważ rozprasza to uwagę. Zanim chłopak się zorientował, noga nauczyciela wykonywała już atak. Chłopak nie miał siły, aby zatrzymać atak. Można go było jednak wykorzystać. Kiedy kolano było wystarczająco blisko, Sog wyciągnął do przodu ręce. Jego celem było wykorzystanie siły ataku, aby móc wybić się w powietrze. Tam spróbował obrócić się wokół własnej osi i wyprowadzić atak z góry, prostą nogą bezpośrednio w głowę Futaru.

Kontra Futaru była dość imponująca, choć wynikała wprost z różnicy sił, jaka była między nimi. Tak łatwo zablokować atak. To lata praktyki walki dawały tu swoje efekty. Nie miało to jednak w chwili obecnej większego znaczenia. Walka trwała nadal i wszystko mogło się wydarzyć. Choć jedna noga chłopaka była zablokowana, to druga wciąż mogła posłużyć do wyprowadzenia ataku. Podczas gry ta, którą wykonywany był poprzedni atak byłą wyprostowana, druga była całkiem wolna i zgięta. W odpowiednim momencie opadania Sog wyprostował ją więc z impetem, celując w podbródek oponenta.