Oprae widząc cień rosnący dookoła niego szybko chwycił kunai teraz wbity w kosz na śmieci i wybił się mocno w swoje prawo, przeskakując na dach znajdujący się obok. W czasie lotu rozejrzał się się uważnie po otoczeniu, chcąc ogarnąć położenie wszystkich przeciwników. *Niedobrze, potrafi użyć Kawarimi bez pieczęci O.o* Pomyślał ze złością student, chwytając odzyskany kunai w zęby i złożył szybko 4 pieczęci tworząc 4 swoje repliki. Które pojawiły się dookoła niego.

Podczas swojego odskoku Oprae spostrzegł, że jego oponent po zamianie z koszem na pranie musiał znaleźć się za jego plecami, bowiem stamtąd oddał on skok w górę trzymając w ręku dwa kunai (to jego cień Oprae spostrzegł na ziemi przed sobą, dobrze na niego w porę reagując). Gdy Oprae leciał jeszcze na drugi dach, jego oponent posłał w niego dwa kunai, które jednak chybiły ostatecznie celu. Mimo to obie bronie zdołały zniszczyć dwie z pośród czterech jego replik, które dopiero co pojawiły się przy nim. Chuderlak wylądował obok kosza na pranie, które chwycił jedną swoją ręką i podniósł do góry.

Dziewczyna szybko ruszyła po kunai kopnięty przez Oprae. Teraz miała po 1 kunaiu w obu rękach. Posłała klony swoje klony (nie napisałeś że nie mam to zakładam, że mam) w stronę grubego by go zmyliły. Ich zadaniem było biegać dookoła niego na tyle daleko by ich nie zepsuł a na tyle blisko by całą uwagę skupił na nich. Mając już dodatkową broń odbiła się nogami od ściany budynku przed którym stała i znalazła się za ziemnym chłopakiem przypuszczając atak oburącz (2 kunaie) z obu stron poziomo celując w barki chłopaka.

Oprae niewiele myśląc pognał  w kierunku betonowej zabudowy. Musiał pomóc Rin, która walczyła z dwoma przeciwnikami na raz, a on utknął w walce z gościem zachowującym się jak karabin maszynowy z kodami na amunicję, jak w tych grach co to teraz powychodziły i dzieciaki zamiast się uczyć to w nie grają. Rozejrzał się będąc jeszcze przed bezpieczną zabudową, zastanawiając się, jak tu z sytuacji wybrnąć. Będąc w zabudowie wyciągnął z torby swój ostatni shuriken i pomyślał tylko *jest źle, jest bardzo źle*

- A więc tchórzysz, co? - zawołał do Oprae chłopak, który teraz przestał ostrzeliwać murek wodnymi senbon. Oprae mógł jasno stwierdzić, że przeciwnik przestał stosować swoją technikę choćby już nie po samym fakcie, że ten zaczął mówić (gdzie używana technika wodnych senbon mu to przez chwilę uniemożliwiała) ale również po fakcie, że senbon przestały świstać na lewo i prawo wokół zabudowanego zejścia do strychu budynku.
Grupszy dzieciak w tym czasie zdołał pozbyć się ostatnich dwóch kopii Rin. Chciał już podejść do dziewczyny, lecz wtem ta skutecznie oswobodziła się z elastycznego uścisku jego gumowego towarzysza. Bliźniak, który skutecznie dotychczas utrudniał dziewczynie walkę zasyczał z bólu, "zwijając" swoje ręce z powrotem do siebie. Ból, jaki dziewczyna mu sprawiła nożami doprowadził do tego, iż chłopak wrócił swoim ciałem do normalnych, proporcjonalnych długości, dotykając ran na swoich rękach, tym samym puszczając trzymaną jak do tej pory dziewczynkę, nad którą cała trójka wcześniej wyraźnie się znęcała. Dziwnym trafem Aliarin dopiero teraz mogło rzucić się w oczy, że dziewczynka ta przez cały ten czas, od kiedy rozgorzała walka między łobuzami a Rin i Oprae, była kompletnie cicho. Teraz, gdy upadała na ziemię bezwładnie, wyglądała zupełnie tak jakby spała. Jej ciało gruchnęło twarzą na ziemię i w ten sposób leżało. Dziewczynka nie ruszała się, ani też nie dawała jakichkolwiek oznak życia. Gumowy chłopak, który przez chwilę zajmował się swoimi poranionymi rękoma, gdy zobaczył, jak puszczona przez niego dziewczynka padła na ziemię bezwładnie, został najzwyczajniej w świecie ogarnięty przerażeniem. Podobny efekt (widoczny wyraźnie po minie) ogarnął również grubszego łobuza, który nagle stracił zainteresowanie dalszą walką z Rin - spoglądała teraz to na bezwiednie leżącą dziewczynkę, to na swojego gumowego towarzysza.
- Udusiłeś Ją, Mik?! - krzyknął do kompana, który z równie dużym przerażeniem w głosie mu odpowiedział.
- Jasne, że nie - trzymałem tylko jej ręce i nogi - za szyję nigdy nie chwytam!
Sytuacja na dole zaczęła przyjmować dość nieciekawy obrót wydarzeń.

Gdy tylko dziewczynie udało się pozbyć uścisku gumowego chłopaka usłyszała ich przerażone lamenty. Nie przejęła się nimi jednak. Stwierdziła, że nie ważne czy dziewczynka żyje czy nie ta banda łobuzów musi zostać ukarana nie tylko za atak na dziecko ale za zachowanie poniżej jakiejkolwiek godności i krytyki w stosunku do niej samej, w końcu ona nie wybacza. Przez chwilę zastanawiała się czy nie dobić gumowego przeciwnika ale uznała, że to chwilowo może poczekać. Spojrzała na przeciwnika Oprae i rzuciła shurikenem w jego brzuch w nadziei, że nikt nie zauważy tego ataku gdyż wszyscy byli pogrążeni w histerii. Po czym jak gdyby nigdy nic z grobową miną ruszyła w stronę leżącej dziewczynki by sprawdzić co się z nią stało.

Nieco zbity z tropu zatrzymuję się. Niech będzie, że poczekam na rozwinięcie sytuacji, nie zamierzam jednak tracić czujności. Bacznie obserwuję to scenę na ulicy jak i mojegho przeciwnika na dachu, Dalej wątpię żeby tej dziewczynce coś się stało... Jednak wtedy przeciwnicy drgnęli i zaczeli się wydzierać. Na chwilę zostałem zbity z tropu, po czym pomyślałem tylko *Genjutsu?*. Czekam na dalszy rozwój sytuacji...

Aliarin w śmietniku znalazła jedynie resztki z kurczaka sprzed 4 dni i zdechłego szczura.

Gdy Aliarin zajmowała się poszukiwaniem skarbów w śmieciach, kompletnie niewzruszona tym, iż obaj chłopcy wydają z siebie okrzyki, jakby mieli dokonać żywota, jakby byli rozszarpywani żywcem, Oprae stojący na dachu spostrzega, jak mała długowłosa dziewczynka nagle podnosi się z ziemi na wpół przytomna (a przynajmniej na taką wyglądała), po czym stanęła wyprostowana. Stała tak i spojrzała najpierw to na jednego krzyczącego chłopca, potem na drugiego. Dziewczynka zmierzać przed siebie w radosnych podskokach z nogi na nogę, co przy akompaniamencie wrzasków dwójki chłopców wydawało się być nieco upiorne. Gdy dziewczynka przeskakiwała tak między dwójką chłopców, w chwili gdy ich minęła, CI nagle przestali krzyczeć i zostali tak leżąc i wpatrując się pustymi spojrzeniami w niebo, nie wykonując już nawet najdrobniejszego drgnięcia choćby koniuszkami palców. Dziewczynka przeskoczyła w ten sposób kilka metrów, po czym nagle zatrzymała się - odwróciła i spojrzała w górę w stronę Oprae stojącego na krawędzi jednego dachu i wodnego bliźniaka stojącego na krawędzi drugiego. Obaj chłopcy mogli odczuć jeszcze większe zdziwienie bądź nawet zaskoczenie, gdy śmiech dziewczynki - dziewczęcy i niewinny, igraszkowy śmieszek - rozbrzmiał w ich uszach tak wyraźnie, jakby dziewczynka stała tuż obok każdego z nich, po czym nagle zniknęła z zaułku szybciej, niż Oprae, czy jego ex-przeciwnik zdążyli mrugnąć okiem. Wodny bliźniak po chwili oprzytomniał, by zejść na dół do swojego brata i grubszego kolegi, którzy teraz jak posągi leżeli bezwładnie na ziemi, jakby kompletnie nie obecni, wpatrując się pustymi oczami w niebo. Bliźniak stając przy nich był kompletnie wystraszony tym, co właśnie zaszło.
Po krótkiej chwili, trwającej zaledwie kilka sekund w zaułku pojawiło się trzech Chuuninów, najprawdopodobniej z Akademii, których najprawdopodobniej zwabiły jęki i wrzaski dwójki powalonych chłopców. Po przeprowadzeniu blisko godzinnego przesłuchania z całą przytomną trójką, Chuunin nakazał im udać się do Akademiku i odpocząć, gdyż dnia jutrzejszego mogą być wezwani przez Dyrektora Akademii w celu dalszego wyjaśniania sprawy.

STRACH MA NIEWINNE OCZY
ROZDZIAŁ I: KŁOPOTY W ZAUŁKU [UKOŃCZONE]

Oprae:

Wyskoczyła ze śmietnika, dostrzegła że dziewczynki już nie ma chwile zastanawiała się co się stało. Przeszła się po okolicy i pozbierała swój sprzęt oraz kunai, który kopnął w jej stronę Oprae, a ona cały czas miała go przy sobie. Stwierdziła również, że trening jest ważniejszy od mycia się więc zignorowała temat z zamiarem powrotu do niego później. *Mam wrażenie, że będzie gorzej* pomyślała. Krzyknęła za mężczyzną - Śmierdzę?!- po czym szybko dodała - Już idę!