Przemieszczałem się wraz z "towarzyszem" w wyznaczonym kierunku.
- Zabawny jesteś, lubię to... - powiedziałem, robiąc minę sugerującą, że słowa chłopaka, choć żartobliwe, spływają po mnie całkowicie.
Wbrew pozorom czułem się całkowicie opanowany, nie miałem najmniejszej ochoty odpowiadając na zaczepkę, ani słownie, ani w żadne inny choćby najokrutniejszy sposób.
Gdy dotarliśmy na miejsce, mrugnąłem do Aruiego i głośno się roześmiałem. Byłem w szampańskim nastroju i czułem że przez dłuższy czas się to nie zmieni.
Choć nie byłem czy jest to dobra wiadomość dla moich towarzyszy, czy wręcz przeciwnie. Aruiego znałem i nawet lubiłem ale reszta... byli mi obojętni, co w konsekwencji
mogło nie być dla nich dobrą wróżbą. Szczególnie zważywszy na fakt, że nie mieli bladego pojecie do czego jestem zdolny i jakie kierują mną pobudki.
Moje rozmyślania przerwała dowódczyni naszej grupy, rzucając mi torbę, najpewniej ze śpiworem, co odczytałem z jej słów.
- Dzięki, choć jestem przyzwyczajony do najbardziej ekstremalnych warunków. Mimo to jestem zobowiązany - rzekłem, szeroko się uśmiechając do dziewczyny,
jednocześnie próbując oszacować jej wiek. Swoim gestem, choć była tego nieświadoma, zyskała w moich oczach nutę sympatii, jednak na tyle małą że najdrobniejszy błąd z jej strony mógł wszystko zmienić, sprowadzając na nią moje szaleństwo...
Będąc już na statku, jednym uchem słuchałem słów kapitana, komentując je lekkim parsknięciem, na tyle cichym by nikt z zebranych nie mógł go usłyszeć czy zauważyć w inny sposób.
- Na to wygląda... - mruknąłem w odpowiedzi na słowa młodszego kompana, który tak jak ja pragnął zdobyć odpowiednie informacje.
Zbliżyłem się do burty, gdzie począłem wpatrywać się w otaczającą nas wodę...

Patrzyłem jak praca na statku wrze, gdy zauważyłem scenkę z marynarzem i dziewczyny na molem. Zastanawiałem się jakie to uczucie gdy ktoś czeka na twój powrót. Wtedy poczułem jak bardzo obojętny jestem moim rodzicom. To wywołało we mnie lekki gniew i niechęć do owego marynarza wszystko jednak szybko minęło.
-Ciekawe ile będzie trwać podróż.- zapytałem Noela łudząc się, że będzie znał odpowiedź.

Młody Yora oparł się obok was o burtę, również spoglądając na dziewczyny na molo, zwłaszcza na tej jednej biegnącej jeszcze przez chwilę równo ze statkiem.
- Płyniemy na Wielki Archipelag - podróż tą łajbą zajmie nam jakieś 3 godziny, zwłaszcza że wiatr niebawem będzie dla nas niekorzystny... - oznajmił młodzieniec, odwracając się w waszą stronę, opierając się swoim prawym łokciem o burtę.
- Co was sprowadza w tamtą stronę? - zapytał z ciekawości, "odpalając" wolną ręką lizaka, którego miał wcześniej w kieszeni.
Tymczasem marynarze poczęli wracać do swoich zajęć - tych bardziej obowiązkowych, jak i mniej - niektórzy sprzątali klamoty porozrzucane po pokładzie, inni rozsiedli się na skrzynkach w kilkuosobowych grupkach rozpoczynając typowe, marynarskie i hazardowe zabawy.

Dosłownie i przenośni coś mnie trafiło... moje oczy zaczęły miotac iskry.
- Jak ten gówniarz śmie przeszkadzać, myśli że kim takim jest - pomyślałem i gdyby nie fakt, że byłem zajęty treningiem zapewne skończyłoby się draką.
Szczęście, że jednak trening był dla mnie ważniejszy niż ukaranie chłopaczka...
jako, ze byłem zajęty zbyłem pytanie "jakmutambyło" Yoru czy coś w tym stylu, pozwalając aby Arui odpowiedział...

Yora spostrzegł iskry w oczach Noela, ale najzwyczajniej w świecie nic sobie z tego nie zrobił. Poczuł, że prędzej nawiąże konwersację z Arui'm toteż postanowił przemieścić się i stanął tuż obok Niego, po jego lewej stronie.
- Naszym zadaniem jest zdobyć kroniki Kaguya. Mizukage wspomniała, że dołączy do nas dwuosobowa grupa, czyli wy, ale nie wspomniała jaka jest wasza misja? - zapytał chłopak czujnie obserwując Arui'ego. Na Noela nie zwracał kompletnie uwagi.

Noel:

-Wiem o nich tyle co nic.- powiedziałem i westchnąłem pokazując, że nic na to nie poradzę.
-A ty może coś o nich wiesz?- zapytałem, jednak zanim Yora mi odpowiedział zobaczyłem wykrzykujacych marynarzy.
-W co oni grają?

- Nic, rozmawiamy o klanie Kaguya. - odpowiedział krótko i rzeczowo patrząc na wymowną postawę Noela dość obojętnie i jakby ze znudzoną miną. Dopiero po udzieleniu odpowiedzi Białowłosemu, Yora, podobnie jak Arui, odwrócił wzrok w stronę rewanżujących się na modliszkach marynarzy.
- To ich typowa zabawa, w którą można grać na dwa sposoby. Ten, który teraz praktykują to czyste i klasyczne zakłady, która z pośród dwóch modliszek wygra walkę. Druga, mniej popularna, bo nie dająca tylu emocji, polega na obstawieniu, która modliszka ile wytrzyma. W takim wypadku biorą w walce udział 4 modliszki. Niezależnie od tego, którą by metodą nie grali, idzie się czasem dorobić kilku monet. - wytłumaczył zwyczajnym tonem, podpierając się o barierkę łokciami i plecami.
Śpiewający marynarze zaś z kolei w swej piosence zaczęli jakby rozmawiać, ale nie w zwyczajny sposób, lecz śpiewając - zupełnie jakby śpiewana debata o tym, jak całuje się damę, była elementem piosenki.

- A, to spoko. Nie przeszkadzajcie sobie - odpowiedziałem nieco zrezygnowanym tonem głosu.
*Skoro nic ciekawego się nie dzieje to chyba warto wykorzystać ten czas na dalszy trening*
- Jakby co schodzę pod pokład - rzuciłem krótko, a następnie ruszyłem tam gdzie powiedziałem.
Gdy pod pokładem udało mi się znaleźć ustronne miejsce postanowiłem potrenować.