Arui:

- Nie ma sprawy, już idę - powiedziałem, ruszając za Mią.
Szedłem spokojnym, dostosowanym do tempa dziewczyny krokiem.

Arui:

3 godziny później...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W trakcie przeprawy przez spokojne morze, nie spotkała was żadna niemiła niespodzianka. Zastępca Tsao dzielnie na mostku kapitańskim pilnował stałego kursu, kapitan zaś równie niezmiernie przebywał w swojej kajucie, marynarze śpiewali, grali bądź pracowali regularnie zmieniając się między sobą w tych czynnościach. Po godzinie od wypłynięcia z zatoki, jej ląd dosyć szybko straciliście z oczu. Było to dość dziwne "zjawisko", chociażby ze względu na czas, jakiego potrzebowaliście na przepłynięcie do Wielkiego Archipelagu, mimo to marynarze zdawali się nie zwracać na to uwagi - dla nich najważniejsze były sprawy "zamykające się" na pokładzie ich okrętu. Musiała minąć dopiero kolejna godzina, by marynarze zaczęli wykazywać jakieś zainteresowanie tym, co dzieje się na horyzoncie. Wtenczas bowiem dostrzegalne zaczęły być gęste obłoki daleko przed statkiem na linii pozornego zetknięcia się nieba i wody. Część marynarzy zaczęła spekulować, że to być morze niezapowiedziany sztorm zagościł na tych wodach, inni zaś twierdzili że to po prostu front pogodowy zmierzający w stronę zatoki, który jedynie może utrudnić wam rejs. Chmury te z daleka były dosyć niewyraźnie i prawie że zlewały się z błękitem nieba i błękitem wody. Gdy jednak zbliżyliście się na odległość jakiś 4 mil morskich, zorientowaliście się, podobnie jak marynarze, że to ani front ani sztorm.
- Co to jest? - zapytał ten sam młody marynarz swoich towarzyszy, co to wcześniej w porcie tak entuzjastycznie żegnał się z kochanką. Marynarze już niemalże wszyscy oderwali się od swoich zajęć, by przyglądać się przedziwnemu zjawisku. Zjawisko to przypominała ogromną i niczym od linijki dyktowaną ścianę gęstej mgły, bądź chmur zawieszonych tuż nad powierzchnią wody i pnącymi się niesamowicie wysoko w górę, jakby zahaczając o chmury na niebie, faktycznie jakoby łącząc ze sobą wodę i niebo. Tsao, kapitan statku wyszedł ze swojej kajuty, spoglądając na to cudo, spokojnym krokiem zbliżając się do dziobu statku, gdzie zbierało się zgromadzenie załogi.

Pozostawałem pod pokładem nie mając pojęcia o tym co dzieje się na zewnątrz...

- Dopłynęliśmy... - oznajmił krótko swoim ochrypłym głosem najwidoczniej również podziwiając zjawisko, jakie wszyscy mieliście przed oczyma. Marynarze niczym osłupieni i zaczarowani nawet nie drgnęli z miejsc, wciąż wpatrując się w ścianę mgły z rozdziawionymi ustami co niektórzy. Kapitan w końcu jako pierwszy postanowił wyrwać się z ów zachwytu. Gwałtownym krokiem skierował się na mostek kapitański, gdzie jego oficer, jak się okazało, wraz z 3 obecnymi przy nim marynarzami jako jedyni zachowywali trzeźwość umysłu w tej chwili i wspólnymi siłami zadecydować chcieli, jak w mądry sposób ominąć ścianę mgły, bądź jak mądrze się przez nią przedrzeć. Gdy Tsao wszedł na mostek, wziął mapę od jednego z marynarzy, przyjrzał się jej dogłębniej, po czym raz jeszcze zerknął na mglisty mur.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chwilę później...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Statek zwinąl żagle i mozolnym tempem, niesiony przez fale, prawie niezauważalnie zbliżał się do dziwnego tworu matki natury. Tsao w tym czasie, wraz z oficerem rozłożyli na kilku skrzyniach symulujących stół swoją mapę, na której widać było wyraźnie zarysowane kontury wysp archipelagu, jak i coraz to jaśniejszymi barwami (jaśniejszymi, czym bliżej ów wysp) zaznaczone głębokości dna morskiego. Wśród zgromadzonych wokół Kapitana, oficera i kilku bardziej ważnych marynarzy nie zabrakło również Mii, Sao i Yory, którzy również w skupieniu analizowali mapę.
- Mamy problem... - orzekł Tsao po czym spojrzał na was wszystkich - Archipelag od tej strony otoczony jest płytką rafa koralową. Próbując się przedrzeć w tym miejscu... - oznajmiał, wskazując na mapie obszar przed wami, zamalowany bardzo jasnymi odcieniami niebieskiego koloru - ...Łamacz Fal zahaczy o mieliznę i nie ruszymy dalej.

- Hm... My jesteśmy tutaj... - wskazał palcem puste miejsce na mapie - Stąd do mgły mamy jakieś 4 mile... reasumując, do brzegu jest około 5 morskich mil...
Oficer, starszy, gruby jegomość z siwymi bokobrodami, lecz łysawy z lekka na głowie, za to o bujnie zawiniętych równie, siwych brwiach, ubrany jedynie w ciemnoszarą skórzaną kamizelkę i krótkie beżowe spodnie, popatrzył z lekko przekrzywioną głową na mapę, po czym dodał od siebie.
- To będzie ciężka przeprawa łodziami... Poza tym nawet nie wiemy co na nas do licha czyha w tej mgle... - ton w jakim to mówił i jego fizjonomia niczym obłąkańca miała najwyraźniej zasiać trwogę u towarzyszy, co patrząc po reszcie, za wyjątkiem kapitana i waszej grupy poskutkowało.
- Nie ma innego wyjścia... Opłynięcie mgły zajmie nam zbyt dużo czasu, a łodzie spokojnie przepłyną. - oznajmił Tsao, po czym klasnął w ręce, na co załoga aż podskoczyła z zaszokowania - klaśnięcie to dość huczne wyrwało ich z trwogi, jaką zaszczepiły w nich słowa oficera. Mia w tym czasie oddaliła się z mostku kapitańskiego na dziób okrętu, po czym składając swój gest Shinobi zaczęła wyraźnie się nad czymś skupiać.

Po wejściu na pokład zauważyłem co się dzieje. Mgła zaciekawiła mnie dosyć mocno, choć ni mogę powiedzieć żeby napawała mnie optymizmem.
Zastanawiałem w jaki sposób mogę sobie poradzić z tym problemem, jednakże nic sensownego nie przychodziło mi do głowy.
Postanowiłem wiec zdać się na innych, samemu jedynie obserwując...

Robiłem to co mi kazali. Będąc na łodzi przysłuchiwałem się rozmową, ale prawie cała moja uwaga była przykuta przez mgłę. Im byliśmy bliżej tym bardziej chciałem mieć zetknięcie się z nią za sobą. Można powiedzieć, że nic do mnie nie docierało.

Z każdym machnięciem wioseł, łodzie zbliżały się nieubłaganie do mgły. Gdy znajdowaliście się 10 metrów od niej, Mia, podobnie jak reszta osób na pozostałych łodziach przesiadujących na ich dziobach, zapaliła lampę naftową. Kilka sekund później łodzie wpłynęły we mgłę, a ta zachowała się jak rozdmuchana wata, plastycznie odkształcając się adekwatnie do każdej wpływającej łodzi.
We wnętrzu mgły ledwo widzieliście szczegóły choćby ubioru towarzyszy siedzących obok, a co dopiero mówić o innych łodziach i ludziach na nich. Jedyne co dobrze było widać to światło bijące od lamp naftowych palonych na dziobach łajb.
- Gęsta... Jakbyśmy w mleku pływali... - oznajmił oficer rozglądając się z podekscytowaniem w oczach, ale także z czujnością. Gwizdnął w stronę pozostałych łodzi, z których odpowiedzieli mu w podobny sposób inni.
Upłynął niespełna kwadrans, w trakcie którego płynęliście w kompletnej ciszy rozdzieranej jedynie subtelnym pluskiem wody od nieustannie pracujących wioseł, po którym zauważyliście, że mgła zdawała się jakby przerzedzać. W pewnym momencie, podobnie jak przy wpływaniu mgła nagle się zaczynała, tak nagle się teraz skończyła. Wypłynęliście z niej na otwarte wody zatoki, a przed wami roztaczał się widok sporej plaży, a za nią pokryta lasem, ogromna wyspa. W dali, za horyzontem lasu, widać było szczyty kilku niewielkich gór. Caly teren był pokryty mgłą, lecz znacznie rzadszą niż ta, przez którą musieliście się przeprawić.
- Więc mgła otaczała wyspę? - zapytał Sao, robiąc niezbyt wielce zdziwioną minę. Z pozycji siedzącej przeszedł do przykucnięcia, zapalając kolejnego papierosa i zaciągając się nim, rozglądał sie wokół, podobnie z resztą jak wszyscy.
- Czujecie? - zapytał ochrypłym głosem oficer - Zrobiło się nagle jakby cieplej... - dodał, przedramieniem ścierając sobie pot z czoła i spoglądając na zmoczone w ten sposób włosy na swojej ręce.
- Tak... Zapewne mgła nas otaczająca to nic innego jak parująca woda. - przemówiła Mia, wkładając dłoń do wody, po czym zaraz ja stamtąd wyjęła, jakby coś sprawdzała.
Yora chyba jako jedyny spojrzał jeszcze na chwilę za siebie, przez kilka sekund wpatrując się w ścianę gęstej mgły.