Doszedłem do grupki i obserwowałem ich. Kiedy usłyszałem narzekanie Yory lekko się wkurzyłem, ale starałem się wyglądać normalnie.
-Następnym razem uważaj, to i tobie nic się nie stanie, i szybciej dojdziemy do celu.
Mówiąc to można było usłyszeć w moim głosie popędzenie grupy, chociaż wiedziałem, że Mia jest naprawdę wyczerpana.

Mia zmęczonymi oczami spojrzała na Sao, który kucał obok niej, po czym równie zmęczonym uśmiechem zaśmiała się do niego, poklepała go po policzku i podniosła się o swoich siłach na chwiejne, lecz wyprostowane nogi.
- Musimy iść. - oznajmiła krótko i wzięła ostrożnie założyła plecak na swoje plecy, lecz w tym momencie torba, jakby ważąc całą tonę, ściągnęła dziewczynę w bok, a ta zaś z kolei wywróciła się na ziemię, ciężko oddychając ze zmęczenia.
- Wykluczone... A przynajmniej nie asekuracji... - powziął Sao, po czym odebrał dziewczynie torbę i podał ją Noelowi - Dasz radę ponieść? - zapytał Białowłosego, dzierżąc plecak za ramiączka w ręku, wysuniętej w stronę Noela.
Yora po chwili w koncu wyplątał się z linki, którą w nerwach rzucił gdzieś w pobliski krzak, nie chcąc mieć z nią już nic wspólnego. Wtenczas jego uwagę przykuły ponownie notki znajdujące się na ziemi. Przykucnął przy jednej i niczym zdziwiony pies, przekrzywił głowę w to jeden bok, to w drugi, wyraźnie coś analizując.
- Ej chłopaki... - zawołał spokojnie, po czym odwrócił się do was, palcem swojej prawej ręki wskazując na notkę będącą przed nim - Ta notka się rozpuściła... yyyeeee to znaczy znak na notce. - dokończył, zająknąwszy się z powodu nieprecyzyjnej wypowiedzi. - Dziwna sprawa nie? - kontynuował już patrząc na skrawek mokrego papieru na ziemi - Zazwyczaj znaj=ki na notkach są wypalane, bądź wytłaczane przez chakrę w wyniku pieczętującej techniki, a nie rysowane, czy malowane?
Sao zerknął ze swojego miejsca na przyuważoną notkę i jego również ta sprawa wyraźnie zaciekawiła.
- Co sądzicie? - zapytał się Noela, jak i Arui'ego. Mia leżała niezmiennie na ziemi, starając się złapać tchu i zebrać siły na wstanie z ziemi, siły tej jednak jak było wyraźnie po dziewczynie widać, nie chciały tak łatwo przyjść.

Sao spojrzał na Arui'ego.
- Raczej zwykły wieśniak, czy też kłusownik nie ma dostępu do wybuchowych notek... - mówił, rozglądając się po miejscu, gdzie wcześniej walczyliście o życie, a od którego staliście jakieś kilkanaście metrów - ...i nie bawi się w tak zaawansowane pułapki. Prawdopodobnie to jedna z wielu rozsianych tutaj pułapek zastawianych jeszcze przez członków klanu Kaguya, chociaż...
Mężczyzna przestał na chwilę mówić, by się dźwignąć z przklęknięcia i podszedł na kilka metrów w miejsce, gdzie dosłownie wszędzie - w ziemię, w drzewa, w gałęzie powbijane były noże kunai z doczepionymi notkami, gdzie z drzew zwisały, a na ziemi leżały luźne metalowe żyłki, teraz widoczne w tak dużej ilości.
- Te linki wydają się być wciąż... świeże, jeśli wiecie, co mam na myśli. - oznajmił, odwracając wzrok w waszą stronę.

Drużyna w skład której wchodzili Noel oraz Arui, a także trójka shinobi przydzielona przez Mizukage,
bez większych problemów poradziła sobie z zasadzkami zastawionymi bardzo dawno temu przez klan Kaguya.
Wyprawa jak można było przewidzieć okazała się trudna i wymagająca ale jej rezultaty przyniosły oczekiwany
skutek. Ruiny zostały odkryte i dokładnie(a przynajmniej tak mogłoby się wydawać) przebadane.
Wśród znaczących odkryć znalazł się monument przedstawiający pramatkę klanu. Dla postronnych obserwatorów
jakimi byli shinobi z Kirigakure, było to zwykły, sporych rozmiarów posąg. Dla potomków klanu okazał się
czymś całkowicie innym, a dokładniej pokryty był znakami, przypominającymi pradawne runy, znakami które w
ich oczach jarzyły się jasnym światłem.
Noel nie okazując strachu, a przede wszystkim zainteresowania aby nie zdradzić sekretu obecnym, spokojnie
zaczął oglądać posąg, raz po raz go dotykając.

-Nie wiem jak ty, ale ja wracam do Konohagakure.- powiedziałem do Noela po tym jak odłączyliśmy się od drużyny.
Czułem, że muszę trenować, a nic nie motywowało mnie do tego tak jak widok mojej wioski.