Po dłuższej chwili do sali wszedł mężczyzna w długich czarnych włosach, ubrany w biały płaszcz.
- Troje nowych adeptów, Yuno, Mani, Shiko - powiedział wyciągając Wasze zgłoszenia - Zapraszam do recepcji po klucze. Znajdziecie wszelkie informacje na rozpiskach. Zajęcia zaczynają się jutro

Po tych słowach, shinobi wyszedł z sali.

Masaki Morimoto, po odprawieniu swojej poprzedniej grupy, szedł przez korytarz budynku Akademii, trzymając ręce splecione dłońmi na swojej potylicy i rozmyślał nad swoimi obowiązkami. Jego kroki zaprowadziły go do aż pod pokój przyjęć, gdzie kątem oka dostrzegł jednego chłopca, który wyraźnie czekał. Oznaczało to, że złożył już podanie i nie wiedział zbytnio co ze sobą zrobić. Wtem Morimoto postanowił zajrzeć do ów pomieszczenia. Wkroczył pewnym krokiem, spoglądając od razu na siedzącego tam młodzieńca,
po czym wsadził rękę do urny wyciągając ostatni wrzucony tam papier, w treść którego zaczął się wczytywać. Po chwili Jonin wyszedł z pomieszczenia kierując się w tylko znanym sobie kierunku.
Nie minęło jednak 15 minut, gdy w pokoju ponownie znalazł się Masaki Morimoto - przeciętnego wzrostu, o zielonych oczach, brązowych długich włosach z jaśniejszym ich przebarwieniem po boku, o sympatycznym wyrazie twarzy, młody Jonin, odziany w ciemnogranatowy strój z typową kamizelką Jonina, jak u Shinobi Wioski Piasku, tyle że jego kamizelka miała tylko jeden swoisty naramiennik, na prawym barku.
- Widzimy się za moment na Dziedzińcu. - oznajmił do chłopca, kiwając przytakująco głową, po czym z powrotem opuścił pomieszczenie, jak później się okazało - także i budynek Akademii.

Tęgi mężczyzna, który ledwo co mieścił się w futrynie drzwi wejściowych do pomieszczenia podawczego; odziany w klasyczny dla Chuuninów strój, czyli granatowy kombinezon i ciemnozielona kamizelka bez rękawów; miał dużą, brązową brodę oraz surowy wyraz twarzy i opaską ninja zawiązaną na głowie niczym arafatka, wszedł do pokoju i spostrzegł oczekującego chłopczyka.
- Twoja grupa ma zbiórkę na dziedzińcu, pospiesz się. - oznajmił krótko po czym zaś przecisnął się przez "wąskie" futryny i zniknął w wyjściu.

Przybyła do kraju herbaty, spacerowała ścieżką pomiędzy różnymi budynkami, aż w końcu dotarła do Akademii Zjednoczonych Krain Shinobi. Szybko odnalazła właściwą salę, w środku wypełniła swój kwestionariusz. Gdy skończyła to robić odchyliła się na krześle, które opierało się o ścianę. Wsunęła ręce pod głowę, a nogi położyła na biurku. Odchyliła głowę do tyłu tak, że włosy prawie dotykały podłogi. Zamknęła oczy.

Imię: Narita
Nazwisko: Yuhi
Wiek: 14
Miejsce urodzenia: Tanzaku
Przynależność do wioski: Konohagakure

Imię: Naomi
Nazwisko: Scarlet
Wiek: 14
Miejsce urodzenia: Nieznane
Przynależność do wioski: Konohagakure

Chłopak po skończonej podróży zatzymał się pod budynkiem akademii. Rozejrzał się wokoło i po krótkim zastanowieniu przekroczył próg. Udał się korytarzem do miejsca docelowego jakim miało być biurko z kwestionariuszami. Dotarł do miejsca przeznaczenia i podszedł do stolika. Podnosząc kartkę pod nos przejrzał co na niej zostało napisane, po czym wziął leżący na biurku długopis i wypełnił formularz.


Imię: Ryoushi
Nazwisko: nieznane
Wiek: 21
Miejsce urodzenia: Konoha Gakure
Przynależność do wioski: Konoha Gakure

Będąc już chwilę pod opieką wioski Shu, postanowił iż przy dążeniu do spełnienia jego celów prędzej czy później musi dostać się do akademii. Kiedy trafił na miejsce bez większych przemyśleń postanowił wypełnić zgłoszenie i wrzucił je do urny. Chłopakowi bardzo zależało aby rozpocząć trening jak najszybciej...

Imię: Shu
Nazwisko: - (nieznane)
Wiek: 12
Miejsce urodzenia: - (nieznane)
Przynależność do wioski: Kumogakure no Sato

Reiji od samego początku starał się być samodzielny. Wiele razy matka namawiała go, by wziął ją ze sobą, że musi zobaczyć, jak jej syn się rozwija, żeby był bezpieczny i takie tam. Ale wrodzona upartość umożliwiła mu to, że w końcu rodzicielka pogodziła się z tym i została sama w domu, by w końcu móc się trochę odprężyć i o wszystkim zapomnieć. Dziewięciolatek po uprzednim przygotowaniu się ruszył w pieszą podróż do Kraju Herbaty. Z butelką wody w ręce chłopiec szybko dotarł do celu i skierował się do Akademii, w której miał rozpocząć naukę. Po drodze wstąpił do jakiejś łaźni, gdzie opłukał ciało z podróżnego brudu i odprężył się na chwilę. Tak przygotowany, zrelaksowany i w czystych ubraniach wyszedł na zewnątrz i wyciągnął kanapkę. Po kilku minutach znalazł się przed sporym budynkiem Akademii, biorąc ostatniego kęsa. Wszedłszy do środka, szybko odnalazł salę, gdzie miał złożyć papiery. Przeszedł mniej więcej na środek jednego z boków stołu, nie zaszczycając nikogo spojrzeniem. Szybko, acz starannym, ładnym pismem wypełnił formularz.

Imię: Reiji
Nazwisko: Hyuuga
Wiek: dziewięć lat
Miejsce urodzenia: Konohagakure
Przynależność do wioski: Konohagakure

Zgiął kartkę trzy razy, docisnął jeszcze, by zbędnie nie zajmowała miejsca w urnie i wrzucił ją do niej. Po tym wyszedł na korytarz i cierpliwie oczekiwał przydzielenia go do którejś z klas.

Ellej przydreptał sobie tak gdzie przydreptać miał, aby resztę formalności dopełnić w związku z zapisem do akademii. Wziął kawałek papierka, który był podobno formularzem i usiadł sobie w kącie i zaczął wszystko po kolei wypełniać. Zaczął od imienia bo to było najprostsze. Potem zajął się również niezbyt trudnym nazwiskiem. Nad wiekiem chwilę pomyślał. W sumie nie liczył czasu odkąd wyruszył w trasę, ale szybko stwierdził że od tamtego czasu minęły raptem dwa lata więc ma 20. Wiedział gdzie się urodził i to też ładnie wpisał, ale z wioską to już większe cyrki. Z żadnej nie pochodził i tak gapił się na to przez chwilę. Ostatecznie wpisał że chce wstąpić do tej, która znajduje się w jego kraju. Może tam znajdzie jakieś informacje o tym koledze, który zrobił rzekę czegoś co dość szybko zamieniło się w beton. Wstał i oddał papierek tej pani przy recepcji po czym usiadł czekając aż ktoś po niego przyjdzie czy coś w tym stylu.

Imię: Ellej
Nazwisko: Aka
Wiek: 20
Miejsce urodzenia: Kraj gorących źródeł
Przynależność do wioski: Brak. Zamiar wstąpienia do Yugakure.

Kobieta, która zebrała od waszej dwójki zgłoszenie, przejrzała je pobieżnie, po czym spojrzała na was zza swoich okularów.
- Za chwilę ktoś powinien po was przyjść. - oznajmiła z urzędniczym tonem i akcentem, po czym wraz z waszymi zgłoszeniami, jak i swoją czarną teczką opuściła pomieszczenie.
Mijała już 20 minuta, lecz wciąż nikt po was się nie zgłosił. W sali prócz waszej dwójki nie było kompletnie nikogo. Na stole pod ścianą na drugim jego końcu znajdowała się urna, na której znajdowała się kartka z napisem "Zgłoszenie do Akademii".

- A tak sobie. Kolega mi powiedział, że podobno ludzie gadają o ninjach, co to chodzą po powietrzu, plują ogniem, czy to nawet nieśmiertelni są. Osobiście nigdy nie miałem nic przeciwko byciu nieśmiertelnym.
Miło tam, że poznawał nowych ludzi, ale chyba zrobili z siebie trochę debili. Właściwie to ta babka pewnie powinna, im powiedzieć czy tam machnąć, chociaż ręką od zniechcenia, bo też to dziadostwo tak postawili, że łatwo przeoczyć. Niby jako ninja powinni być spostrzegawczy i takie tam, ale no bez przeginania - jakby byli shinobi, to by się taki kawał świata do akademii nie tarabanili. Na dodatek te ich krzesła. To, że ninja zgarniają masę kasy to też jakaś tam plotka? Przecież takie to kijowe i niewygodne a dobre fotele nie są specjalnie drogą rzeczą.
- Wiesz co? Napiszmy to badziewie raz jeszcze i wrzućmy tam to może ktoś się tym zajmie? Niby mi się nigdzie nie spieszy, ale jak mam czekać, aż tamta kobiecina coś wytworzy to zdechnę tu z głodu. Może tam mają jakiś super uber ninja system od przyjmowania nowych.
No i napisali panowie nowe karteczki wciskając do urny. Najwyżej się mały chaos w administracji uczyni.

- Ah, więc tak? Ano, słyszałem, że techniki masowego zniszczenia ostatnio są w modzie. Jakiś czas temu nawet podobno ktoś w mojej okolicy ktoś taką sztuczką się wykazał.
Tiaaa coś tam doszło do stolicy, że jakiś wesołek posłał którąś z naszych wiosek z dymem jakimś deszczem ognia lawy czy, co to tam, ale Mugen nigdy specjalnie nie wnikał w temat, bo miał wielkie partie niezwykle trudnego materiału z dowodzenia armią i gospodarki. Na dodatek jakoś w tym okresie co pamiętał szczególnie wyraźnie zmienił mu się nauczyciel tańca z upierdliwego starucha na uroczą młodą damę, która dodatkowo szkoliła go w grze na flecie i służyła na wieeeeeeele innych sposobów. Tak z perspektywy czasu to chyba powinien jakoś się w to zaangażować, bo to nawet dość ważne było, ale niema co teraz myśleć o przeszłości.
- Nie miałem okazji spróbować, ale, jeśli poczęstujesz chętnie wezmę.
Propozycja fajki była bardzo miła, tym bardziej, że ojciec bardzo słusznie nie tolerował palenia na swoich włościach a szczególnie u własnych dzieci. Niby bieda, ale przyszły ninja nie chciał, by aby jego siostrzyczki zbrzydły i śmierdziały od tytoniu a tak pozwolić tylko chłopom to mogło, by doprowadzić do kłótni. Panowie wyszli na zewnątrz a Ellej wyskoczył z pytaniem o kraj i tutaj szczęście Mugena nie zamierzało się skończyć. Coś ostatnio miał aż niebezpiecznie wiele farta, bo nowy kolega okazał się być jego krajanem. Mężczyzna odczuł leciutkie zaniepokojenie o karmę i równowagę wszechświata, która prawdopodobnie w końcu powinna kopnąć go w zadek, chociaż.... nah! przecież jest księciem, więc może i przeznaczenie jest mu w pewien sposób poddane?
- HAHAHA no to miło ja też stamtąd i pewnie, jak już skończę to chętnie wrócę odwiedzić rodzinkę, chyba że znajdę jakiś solidny trop odnośnie tej nieśmiertelności to to pociągnę.

- No dobraliśmy się całkiem przednio a o tej wiosce to obiło mi się o uszy.
Rozmowa z tym człowiekiem paląc Jego fajkę bardzo przypadła Mugenowi do gustu. Stali tak sobie i popalali, a kiedy padło pytanie o rodzinę mężczyzna zadumał się myśląc co, by tu odpowiedzieć. Tak właściwie to nie chciał, żeby się nowy znajomek dowiedział o jego pozycji społecznej, bo tak ich rozmowy będą nieco bardziej luźne i ogólnie jest oke tak jak się sprawy aktualnie mają. Nie koniecznie też czuł potrzebę okłamywania kogokolwiek bez przyczyny, więc podjął dosyć pośrednią decyzję.
- A rodzinkę mam dosyć sporą i udaną. Moich trzech braci to porządne chłopy z czego 2 starszych i jeden o rok młodszy, ale niesamowicie ogarnięty. Poza tym mój staruszek to świetna osoba tylko żony coś często zmienia to nie bardzo mogę powiedzieć, że mam jakąś matkę. To co najważniejsze to , że mam taaaaaaaakie bratku siostrzyczki... ohhhhh. Wszystkie piękne, czułe, inteligentne i gorące jak diabli. Na dodatek z tego co wiem a wierz mi orientuje się, bo to ważne nadal nieruszone! Jedna ma 19, druga 17 a pozostałe 3 po 22 lata. Wszystkie już w pełni... no dojrzały, że tak powiem.
Tiaaa żadnej wspominki o szlachectwie, ale mężczyzna nie bez powodu kochał swoją rodzinkę i mógł się nimi chwalić w opór. Zaczął się nawet zastanawiać jak tych podobnych mu lekkoduchów wytargać z pałacu tak, żeby móc przedstawić koledze w jakimś normalnym dla zwykłych ludzi środowisku, ale dał sobie spokój. Jak się wróci do kraju to pewnie tak czy sika ktoś go rozpozna i się zaprosi ziomka do pałacu. Oczywiście zakładając, że pierwsze wrażenie nie było mylne i zdołają się zaprzyjaźnić.